uyumadan önce yaptıklarımızı düşünmek

uyumadan önce çocukluktan başlayarak hayatımın vtr sini ve genellikle yaptığım hataları kendime izleterek canıma eziyet ediyorum.
bunu sadece gerçek uyku öncesi psikopatları anlar.

ben genelde yapamadıklarımı düşünüp kahroluyorum.

ben oyun oynayıp ınstagram reelslerini izliyorum. bütün gün düşüncelere daldığım için bir de yatarken bunu yapmak istemiyorum kendime. yaparsam şayet uyuyamayacağımı biliyorum. boş boş ekrana akıp beynimi boşaltıyorum ve öylece uyuyakalıyorum.

düşün düşün boktur işin diye içinden cümle kurduğum durumdur. her gece kafayı yastığa yapıştırınca yeşilçam misali gözümün önünden geçer tüm mevzular. hay bacağına sıçtığımın derim dertlerinirim. sonrada kestaneyi yayar uyurum.

alıştığın durum ve kişiye uyanır gibi uyanmak (sıçramak) fakat kendi gerçekliğinin nüksetmesiyle oluşan burukluk kadar kötü değildir.
yanındaymışsın gibi uyanırsın sanki öteki odadadır. ya da uyuyakalmışım onu yalnız bırakmayayım diye yerinden sıçrarsın ama ah tabii ya ondan kilometrelerce uzaktasındır ve anlatmak istediğinde umarsız tavır takınan bir sevgili bulursun karşında. telefonu kapatır bu duruma hızlıca alışmaya bakarsın. çünkü hey! başka işlerimiz var değil mi ? bu rahatlığı seviyorum. unutmuşum.

bunu bana bir arkadaş da söylerdi lan gece düşünmekten uyuyamıyorum diye demek bu fantezi pek cok kişide mevcutmus.
kolay uyuyabilen biri değilim ama yaptıklarımı da düşünmüyorum. 2 hafta önce yıllardır görüştüğüm bir kızdan ayrıldım açıkçası gece uyurken bir kez bile durum analizi yapmadım. aklıma bile gelmedi.

yaptıklarını/yapamadıklarını düşünmek
ruhu kemirir bedeni dik duramayan boş çuvala dönüştürür.