uyurgezer gibi hissetmek

dün gece yaşadığım his. beyler, hanımlar, umarım ki asla var olmayan geyler ve tırolar son olarak da en kıymetlilerimiz lezbolar ; dün gece garip bir deneyim yaşadım. konuya dair şüphelerim de var ama ; tuhaf bir deneyimdi o yüzden yazayım dedim. dün gece eski ve yakın bir arkadaşımla buluşup uzun süredir tanıdığımız bir çiftin evine çaya gittik. neyse yemek, çay vs. derken çiftin erkek olanı sağolsun bira getirdi. birayı gömdüm, sonrasında sabahtan da uykusuz olduğum için uykum geldi ve bizimkilerden müsade isteyip kalkmaya hazırlandım ama ; o da ne? paketimdeki sigara bitiyordu. ev sahibi arkadaş da “dur a(çık) m(ert) k(orkusuz) senin pakette iki dal kalmış sana sararım bendeki carelias’tan.” dedi. mal bulmuş mağribi gibi atladım tabii bu dala. çocukta da muzip bir ifade vardı “gel beraber son bir sigara içelim sonra gidersin.” dedi. şılop şılop sigarayı içtim ve çıkış hazırlıklarına başladım. su içtim ve yolum uzun diye tuvalete de bir uğradım. uğramaz olaydım. fayanslardan birinde morumsu, pembemsi, ortası yeşil garip bir simge görür gibi oldum ama aslında simge de orada yok. sanki rave partisinden çıkmışım da yanıp sönen ışıkların rengi halen gözümdeymiş gibi bir histi. üzerinde durmadım, “herhalde yorgunumdur.” diyip geçtim. bir miktar yol yürümem gerekiyordu ama ; dışarı çıkmamla titremem bir oldu. “ulan hava bu kadar ne ara soğudu?” diye mırıldandım. neyse yolu yürürken garip bir his yaşadım. beni titreten şey soğuk değildi, bariz bir şekilde kaslarım seğiriyordu ama ; dışarıdan baktığımda vücudumda tık yoktu. sarhoşluk hali gibi bir dengesizlik de mevcuttu ama ; içtiğim bira sayısını unutacak kadar da mal olamazdım. bir bira içmiştim altı üstü. bu şekilde biraz yürüdüm ve o garip deneyim başladı. bir rüya gördüm ama ; uyanıktım. rüyamda o an o kaldırımda yürüdüğümü gördüm fakat ; yürümem gereken yolun uzun bir kısmını göz açıp kapar gibi geçmiştim! uyandığımda bir üst geçidin merdivenlerindeydim. orada biraz oturdum ve kalan son iki sigaramdan birini içtim. sigarayı içmemle kafam biraz açıldı ama ; boğazım kurudu. şimdi size az da olsa kendimden bahsedeyim. ara ara paranoyak düşüncelerim oluyor, ölebileceğim hatta ölümden daha beter sakat kalacağım senaryoları kafamda kuruyorum. böyle bir düşünceye dalıp üst geçitten geçmekten korktum. kocaman yerde aşağı düşebileceğimi kurmuştum kafamda. normalde yüksekten korkmam ama ; nedense bu tarz bir korkuyla tam olarak kafam açıldı. üst geçidi geçip bir taksiye bindim ve eve döndüm. yaşadığım bu deneyimi düşünürken yaklaşık 40 saattir uykusuz olduğum da aklıma gelince uzandım. yatağa uzanmamla midemdeki açlığı hissetmem bir oldu. ben normalde günde 1-2 öğün yiyen, iştahsız, tatlıyla arası olmayan ve yemekten nefret eden biriyim. geceleri ise asla acıkmam ama ; gelin görün ki o anki açlıkla evde bulabildiğim bütün şekerli şeyleri çatır çutur gömdüm. üzerine bir spritela son sigaramı da içip yattım. sabah kalkınca detayları tekrar düşündüm. bir eşek şakasına mı kurban gittim acaba? çocuk bana verdiği dalı yanımda sarmadı bu kıllandırdı beni yalan olmasın ama ; uykusuzluk ve paranoyak eğilimlerim de o tuhaf ruh haline beni sokmuş olabilir. elemanın günahını almasam mı?