uzun süreli ilişkiyi bitirmek

onca zaman geçtikten sonra gelecek beklentilerin farklı yönlere evrilmesiyle gerçekleşen durum.

sonrasında ayrılan kişilerin büyük bir çoğunluğunun üç ay içinde başkasıyla evlenmesiyle son bulan bir eylemdir. *

bunu bitiren yuzde 95 kadin olur. uc bes ay sonra da nisanli ya da evli olarak medeni durumunu gunceller. erkegim de garibim askerligi yaptik artik isi gucu oturttuk evlenebiliriz diye dusunurken ortada mal gibi kalir.

erkeklere tavsiyem, liseden universiteden beri beraberseniz okul askerlik biter bitmez evlenin. biraz daha bekleme dusuncesi varsa ayrilin cunku muhtemelen boynuzu yiyorsunuzdur. askerde o kadar cok cocuk gordum ki sevgilisi terk eden, nisanlisi nisani atan vs. o moralle askerlik yapan var terorist pesinde kosan var. kadinlara hayatta guvenmeyin.

uzun ilişki biter bitmez nedense bitiren kişi hemen evlenir.

alışkanlık mı yoksa sevgi mi sorusunun ikileminde kalan kişinin alışkanlık olduğuna karar vermesi halidir.

bitmiyor..

uzun hepimizin algısına göre değişen bir kavram.
kendi algıma göre hiç uzun ilişkim olmadı, yorum yapamam.

taraflardan biri bitiremiyor, nedendir bilinmez.
konu uzun süreli ilişkiyi bitirmek olduğunda hep bir pürüz çıkar.

bugün, iki yıllık ilişkimi bitirmek zorunda kaldım. içimi biraz dökmeliyim a dostlarım.
tabii bu iki yılın içerisinde ayrılık yaşanan zamanlar oldu.
yakın zamanda sözlükten değerli bir dostum bana
"güzel günlerde omzundan öpecek, kötü günlerde saç diplerine masaj yapacak biriyle birlikte olursun umarım." demişti.
kendisi, her gün öperdi omuzlarımdan. saçlarımı kaldırır ensemden öperdi, gözlerimden, boynumdan.
severdi öpücüklerle sevgisini anlatmayı.
baş ağrısı bana çok sık uğrar, başım ağrıdığında masaj yapardı.
lakin öptüğü omuzlarıma, kaldırabileceğimden fazla kırgınlık ve yük yüklediğinde; öpmesinin bir iyileştirici özelliği kalmamaya başladı.
masajlar yaptığı başım, onun sinirle ağzından çıkan cümleleri düşünürken ağrıdığında, artık masajla geçmemeye başladı.
beni çok sevdi, onu çok sevdim.
ben sevmeyi bilmezdim, şiddet sevgiye dahil sanırdım. onunla sevginin masum olduğunda sevgi olduğunu öğrendim.
o da benimle çok şey öğrendi, eminim.
çok zor bir sürecin başındayım, neler hissedebileceğimi bilmiyorum. daha önce benden ayrıldığında, aylarca beklemiştim onu. o bekler mi, bilmiyorum.
şehirler kabul edemedi beni, ben evlere yuvam diyemedim. onun göğsü benim yuvamdı.
ilişkimizin ortalarında ondan emin olduğum her şey, son zamanlarda şüpheyle değiştirdi yerini.
çok güzel severdi beni, çok güzel öperdim yemyeşil gözlerini lakin,
affedilmeyecek cümleler vardı.
geceleri beni uyutmayan, kendisi bana her baktığında tekrardan kırıldığım cümleler.
affedemedim.
şimdi gitmek vakti.
yaşamdan değil, yuvam dediğim yemyeşil gözlü adamdan.

(bkz: zararın neresinden dönülse kârdır)
bazen insan emekler boşa gitmesin diye zorlamak istiyor ama zorla güzellik olmaz.

bitmesi gerekiyorsa bitirmeli. kimse bulunmaz hint kumaşı değildir. bizim verdiğimiz değer kadardır.yoksa hiç bir değeri yoktur kimsenin.

6 senelik iliskiyi evlenemeyince bitirmistik. 2005'de tabi. suan coktan evlenmistir kadincagiz.

eskidi, yıprandı, yırtıldı, yamandı.

sonuç: dikiş tutmadı.

o ilişki bitene kadar siz de bittiğiniz için, yani bir şeyleri toparlayabilmek uğruna iki taraflı veya tek taraflı çok yorulabildiğiniz için ayrılık süreci beklendiği gibi hasarlı geçmiyor. uzun süreli ilişkilerde bazı şeyler artık tükenmiş oluyor ve bunun sonucunda sevgi kalırsa devam ediyor diğer şeyler biterken. ama artık sevgi de yetmiyorsa emin olun iki tarafta da pek bir duygu kalmıyor.