vermeyeceğini bile bile tanıdıktan borç istemek

dostoyevskinin suç ve ceza romanında bahsettiği bir çaresizlik durumu.

öyle bir çaresizlik ki bu borç vermeyeceğini bildiğiniz halde o kişinin önünde o halde durmak.

bu kişi herkes olabilir. belki bir dost belki bir akraba belki de bir düşman.

dostoyevskinin bunu yazarken biraz da kendi hayatından ilham aldığı düşüncesindeyim.

oldukça sıkıntılı bir hayat yaşayan dostoyevski, edebiyatçılar tarafından da yıllar boyu dışlanmıştır. büyük talihsizlikler ve yokluk yaşamıştır.

bu dönemlerden bir tanesinde ise turgenyev den borç istemiştir fakat turgenyev bu istek karşılığında onu aşağılamış ve dalga geçmiştir.

bu olayın kitaba da yansıdığı düşüncesindeyim.

aynı zamanda zor bir durumdur. kimsenin düşmemesi temenni ederim.

aslında bazen bir denemedir. sınama ve sınanma biçimidir. kazananlar olduğu kadar kaybedenleri de çok gördüm. rezaletti.

ileride kendisinden borç istememesi için , bilerek bu davranışta bulunma durumudur. hiç bir şey bilmiyorsun con snov.

asıl ben bunların 10 seneden beri görüşmemiş olup, arayıp niye aramıyorsun diye fırça atıp ardından borç isteyenlerine hastayım. birde bunlar isterken param gelicek bilmem kaç trilyon onun gelmesi lazım diyip te isteyenler vardır ki(hani para gelecek çok miktarda sana da veririm yersen) gerçekten efsanedir. bu tip durumlarda yapılacak "iyi ki aradın benim de çekim vardı eksiğim var bulursan para bana da ver" demektir. uzun süre istemeyeceğine emin olabilirsiniz.

abi ne zor be dedirtendir. çaresizliğin son raddesi olabilir. işi daha da kötüleştiren karşıdakinin gerçekten veremeyecek olmasıdır. iki taraf için de zulüm.

hem çaresizliğin hem de yalnızlığın en kötü halidir. çünkü eğer vermeyeceğini bildiğin bir tanıdığa gitme durumunda kaldıysan vereceğine inandığın insanlar tarafından da hayal kırıklığına uğratılmışsındır. tabii bunun nedeni o insanlarda da hali hazırda para olmamasıysa anlaşılabilir durumdur.

umut fakirin ekmeği.

bunun adı çaresizlik .

umut etmektir. belki acır diye düşünürsün. bizi ezilip büzülmeye zorlayanlar utansın.

bazen sıkıştığında teselli olarak "isteyenin bir yüzü vermeyenin iki yüzü kara "diyip anlık gafletle istemektir.
ya da aramamış sormamış ama sıkışık durumda olup benden borç isteyen kişiyi de geri çevirmem. bende yoksada uçuk miktar degilsede illaki bulurum, bulmayada çalışırım.
ya da borç istemeyi alışkanlık hale getirmiş günü kurtarıyor falan filan onada allah versin derim.
kısaca kimin neden niçin istediğine göre değişir. ama allah insan olan hiç bir kulunu hiç bir kuluna muhtaç etmesin.amin. zaten ben istersem bir tek allah'tan isterim o'da zaten birilerini vesile kılıp karşına çıkarıyor.

bunun tersi, vermeyeceğini bile bile tanıdığa borç vermektir.

size bir şey diyeyim. allah kimseyi, birinden borç istemek zorunda bırakmasın. boyun öyle bükülür ki, o sahne bir insana yakışmaz .

ve istediğiniz kişiye göre de değişir bu.

bazı insanlar siz istemeden anlar. ne gerek? der. ne gerek. çok güzel teklif bu. ne gerek?

hakedilmemiş bir çaresizlikten kaynaklanmıyorsa tek kelimeyle: ayıptır.

borç isteme olayı başlı başına gereksizdir. arkadaş bir şeyi alacak paran yoksa almayıver. hep huydur bizim toplumda elinde 3 liralık ürünü alacak 3 lira varken gözünü 5 liralığa dikip borç alarak almaya çalışır. ananemin bu konuda çok güzel bir sözü vardı. tavuk gibi götünle kaz yumurtası çıkarmaya çalışırsan yırtılırsın.