vulnera autem nisi explorentur sanari nequeunt

latinceden gelen bir söz. anlamı; yaralar deşilmeden, iyileşmez.

-bu anlamı görünce aslında bizim hayatımızda iz bırakan her acıyı kabullenmenin hazzını hissettim. kabullenmeden ve sorgulamadan ilerlediğimiz zaman aklımızın bir köşesinde o eksikliği burukluğu yaşamaktayız. affetmenin ve kabullenmenin iyileştirici etkisini hissetmek gerekiyor.

oldukça mantıklı olan ama benim sadece bazı durumlar için katıldığım önermedir.

bazı yaraların iyileşmesini beklemek, o yarayı deşmekten daha iyi bir fikir olabilir.

gerçekler kabul edilmeden yola devam edilmez. hep böyledir bu. ister kişiler ister olaylar için olsun.

her şeyin olduğu gibi bu latince deyişte önerilen eylemin de fazlasının zarar olduğunu düşünüyorum.

elbette yaralar deşilmeden, iyileşemez. bunu kabul edebilirim. nedenlerini sorgulamak gerekir. kaynağına kadar inerek o yaraya neden olan şeyi bulup anlamlandırmak, kabullenmek ve ortadan kaldırmak elbette ki doğru olan tavırdır.

ama bence bir yarayı fazlaca kurcalamak da insana pek bir hayır getirmez. biraz zamana da ihtiyaç olabilir. tam iyileşti derken tekrar deşmek, tam kabuk bağladı derken bir daha deşmek, artık acımayacağını düşünürken bir kez daha deşmek o yaranın sonsuz bir varoluş döngüsüne girmesine neden olabilir.

elbette yara sizin yaranız. ne yapacağınıza kendiniz karar vermelisiniz. ben kendi adıma konuşmakla yükümlüyüm ve bir yaranın haddinden fazla kurcalanmasının doğru olmadığını düşünüyorum.

çünkü her yara izi güzel değildir. sızlayan her yara sizi güçlendirecek bir kavganın anısı olarak kalmaz bedeninizde. bir süre sonra siz deşmesiniz de acıdığını, kanadığını hissetmeye başlarsınız ki bu kadar kan revan bir büyüme, olgunlaşma sonunda güzel bir iyileşme dönemi getirmez.