1.
bir amedeo modigliani tablosudur.
resim sanatı konusunda derin bilgilerim yok. öyle terimlerle, akımlarla bir tabloyu anlatamam. babam bir resim öğretmeni olduğu için tabloların ve boyaların içine, resim ve sanat tarihi kitaplarının arasına doğmuş olsam da bende resim sanatına dair yetenek sıfırın altında. bilgim ise bob ross’dan öğrendiğim alizarin kırmızı ve yanık siena ile sınırlı.
yine de resim sanatı beni büyüler. bir izleyici olarak iyiyimdir bu konuda. büyük bir francisco de goya hayranıyım. tablolarındaki vahşi görkeme bayılıyorum. picasso’nun don quijote çizimi en sevdiklerimdendir. ve ben bir tabloyu görürsem kimin tablosu olduğunu söyleyebilirim.
amedeo modigliani ise zaman zaman karşıma çıkan, bazen dikkatimi çeken ama hiçbir zaman çok samimi olmadığım bir ressamdı. biraz uçuk kaçık bir adam olması, alkole düşkünlüğü ve erken yaştaki ölümü ile ilgimi çekmesi gerekirken nedense yüzeysel bir meraktan fazlasını uyandırmamıştı bende.
sonra bir suç ortağı aramak için tek tek portrelerini incelemem gerekti. bulabileceğimden de emin değildim aradığımı. birçok uzun boyun arasından sonunda aradığımı bulduğum zaman uzun uzun izledim tabloyu.
her şeyi olması gerektiği gibiydi. tablodaki kadının ellerinin duruşu mesela. ellerinde bir şey tutmadığı çok belli ama yatay duran elinin içinde gizli bir şeyler olduğuna yemin edebilirim.
amedeo modigliani’nin her boyun gibi uzattığı boynu kadın için biraz üzülmeme neden oldu. sanki boğazında bir duygu düğümlense bir daha kurtulamazmış gibi geldi bana. bu kadını kimse üzmemeli bence o yüzden.
gözleri hiç olmamış gibi mavi. ama gökyüzü desen değil, deniz desen hiç değil. zaten bence gözleri mavi bile değil. o mavilik başka bir özgürlük duygusunun dışa vurumu sanki. boyaları birbirine karıştırıp yeni bir renk elde ederken hissedilen bir özgürlük duygusunun.
saçları böyle güzel. tam ayarında. zaten daha uzunu bu kadar güzel olmazdı. mavi elbise yakışmış. olmasa da olurdu yine de.
bazı tablolar suç ortaklığı hissi uyandırır. bir cinayet sonrası ihtiyaç duyacağınız yardım ve yataklık bir tablonun içindeki sandalyenin arkalığına dayanmış kolda olabilir.
resim sanatı konusunda derin bilgilerim yok. öyle terimlerle, akımlarla bir tabloyu anlatamam. babam bir resim öğretmeni olduğu için tabloların ve boyaların içine, resim ve sanat tarihi kitaplarının arasına doğmuş olsam da bende resim sanatına dair yetenek sıfırın altında. bilgim ise bob ross’dan öğrendiğim alizarin kırmızı ve yanık siena ile sınırlı.
yine de resim sanatı beni büyüler. bir izleyici olarak iyiyimdir bu konuda. büyük bir francisco de goya hayranıyım. tablolarındaki vahşi görkeme bayılıyorum. picasso’nun don quijote çizimi en sevdiklerimdendir. ve ben bir tabloyu görürsem kimin tablosu olduğunu söyleyebilirim.
amedeo modigliani ise zaman zaman karşıma çıkan, bazen dikkatimi çeken ama hiçbir zaman çok samimi olmadığım bir ressamdı. biraz uçuk kaçık bir adam olması, alkole düşkünlüğü ve erken yaştaki ölümü ile ilgimi çekmesi gerekirken nedense yüzeysel bir meraktan fazlasını uyandırmamıştı bende.
sonra bir suç ortağı aramak için tek tek portrelerini incelemem gerekti. bulabileceğimden de emin değildim aradığımı. birçok uzun boyun arasından sonunda aradığımı bulduğum zaman uzun uzun izledim tabloyu.
her şeyi olması gerektiği gibiydi. tablodaki kadının ellerinin duruşu mesela. ellerinde bir şey tutmadığı çok belli ama yatay duran elinin içinde gizli bir şeyler olduğuna yemin edebilirim.
amedeo modigliani’nin her boyun gibi uzattığı boynu kadın için biraz üzülmeme neden oldu. sanki boğazında bir duygu düğümlense bir daha kurtulamazmış gibi geldi bana. bu kadını kimse üzmemeli bence o yüzden.
gözleri hiç olmamış gibi mavi. ama gökyüzü desen değil, deniz desen hiç değil. zaten bence gözleri mavi bile değil. o mavilik başka bir özgürlük duygusunun dışa vurumu sanki. boyaları birbirine karıştırıp yeni bir renk elde ederken hissedilen bir özgürlük duygusunun.
saçları böyle güzel. tam ayarında. zaten daha uzunu bu kadar güzel olmazdı. mavi elbise yakışmış. olmasa da olurdu yine de.
bazı tablolar suç ortaklığı hissi uyandırır. bir cinayet sonrası ihtiyaç duyacağınız yardım ve yataklık bir tablonun içindeki sandalyenin arkalığına dayanmış kolda olabilir.
devamını gör...