yağmurda yürümek

gözlüklü iseniz güzel değildir.

huzur veren bir eylemdir.. insanı dinlendirir..

donuma kadar ıslanıp üç gün hasta yatmama sebep olan gereksiz romantizm. hele bir de okul yıllarında erkek milleti olarak en çok biz çekmişizdir bunun acısını. yağmurda kız arkadaşı eve bırakmak diye bir olay vardır. genelde tek şemsiye olur ve hatun kişisi ısrarla yaaa yağmurda yürüyelim mi diyince mecbur şemsiyenin en köşesinde ıslana ıslana taa allahın s***r ettiği yere kadar beraber yürünür.

genelde er kişisi hatundan hoşlanıyorsa iki ihtimal belirir. ya beni eve kahve içmeye çağırır sonra sevişiriz motivasyonudur bu ya da leyla olmuş er kişi o yağmurda boku bokuna ıslanıp hele bir de taksiye verecek para bulamayacak gariban bir öğrenciyse otobüs bekleyene kadar hasta olur.

ya canımın içi sen şemsiye altında adamın koluna girip masum masum etrafı izliyorsun ama o donuna kadar ıslanıyor senin bu romantizm sevdan yüzünden. yazık üzmeyin gençlerimizi. en azından eve alın kurulayıp öyle yollayın. ıslak yavru köpek gibi kalıyorlar sonra öyle.

edit: kenara bir yere 'edince' diye yamuk yumuk bir kelime sokuşturmuşum. gereksiz olduğu anlaşılınca görevine son verildi.

-sonunda sıcacık bir duş alma imkanı varsa- kafa resetlemede birebir olan güzel kokulu, hoş sedalı, son zamanlarda özlenen bir aktivite.

inceden serpiştiyorsa, hava soğuk değilse, yerler çamurlaşmamışsa, ayakkabı uygunsa, kapüşon varsa olabilir.

bir üst ve daha keyiflisi bisiklet sürmektir. risklidir ama garip bir güzelliği vardır.

bu aralar en çok ihtiyacım olan şey.

yağmurda yürümenin kendine has bir ayrıcalığı vardır, insan biraz olsun kendisini farklı bir yerde belki bir filmde belki de okuduğu bir kitapta hisseder. yollar boş olur. lise yıllarımda yağmur yağdı mı oda arkadaşımla kendimizi dışarı atar koşa koşa sahili turlardık, çok da eğlendirdik. şimdi ara sıra kendim de çıkıyorum, o anı biriyle paylaşmak ayrı güzel oluyor ama böylesi de fena sayılmaz. tabi kimseye hasta olmak istemiyor diye bi şey diyemem. * )

çok da romantize edilmemesi gerektiğini düşündüğüm eylemdir. eve gelirsin üstün başın ıslak, saçlar ıslak, titrersin, ellerin ayakların buz tutmuştur, ilerleyen saatlerde hafiften genzin kurur. bu histen hoşlanan varsa da saygı duyarım ama kanımca rezil bir histir.

yanında sakın bir müzik ya da eski dönemi anlatan bir kitap dinlemek

ingiltere’de yaşadığım için her gün yaptığım eylemdir. 5 dakikaya bir yağmur yağıyor ince yağmurluğumla dolaşıyorum. müzik dinliyorum. kitapçılara uğruyorum.

umarım bu başlığa bir gün böyle bir tanım girebilirim. *

insanın içini rahatlatan kendine has bir ayrıcalığı vardır.insana huzur verir sakinleştirir.tek başına olmak önemli kafanı utuleyen kimse olmamalı ki rahatlayabilesin.

ruhu dinlendirmek gibidir. yağmurun sesi etraftaki toprak kokusu mükemmeldir.

yağmur var yağmur var...

ancak her türlüsünde, evet saniyesinde don ıslatmalı olanda da, aldırmaksızın yürümüşlüğüm vardır, özellikle çok sıkıntılı iken birebirdir.

gözyaşlarını gizlemek isteyenler icin güzel bir sığınak

en sevdiğim eylemdir.
iliklerime kadar ıslanıp ağlarken gözyaşlarımı kimsenin görmemesi.
mutlu olduğum en güzel anlardan birisidir.

yazın insana muhteşem haz veren aktivite..

yaninda sevdigin insanla yapinca daha guzel olucak aktivitedir

ıslandıktan sonra eve gidip sıcak bir duş alıp uyuyacaksan mükemmel bir aktivite. ama işe okula gitmen gerekiyorsa çekilmez bir dert. akşam yorganın altında titreyerek uyuyakalırsın.

bu romantizmin sevicileri için yağmur yürekliymiş diyola.