yağmurlu havada şemsiyesiz bakkala gitmek

istanbul'un güzide semtlerinde yaşamayanlar bilemez , esenyurt oturduğum boğaz manzaralı malikanenin karşısında ki bakkaldan alışveriş yapmayı çok severim , bizatihi uşaklarımın gitmesine kattiyen müsaade etmem . bugün de sanayicilerinin eşlerine gün yapmak için bim ' e giderken şemsiyeyi almadan malikanemden çıkmışım , bakkala girinceye kadar kendimi çerez tabağindaki yalnız kalmış sarı leblebi gibi hissettim

bu nasıl bir hayal gücüdür ya şu anda kopuyorum .

gidiş çok sorun değildir. şeker değilseniz erimezsiniz fakat dönüş zordur. aldıklarınızı ıslatmadan eve dönmek bir survivor parkurundan hallicedir.
yapılmasa daha iyi olacak bir eylem.

beni ilgilendirmeyen durum. şemsiyesiz oluşu bakkalı ilgilendirir deyip şemsiyemi kaptığım gibi giderim.

(bkz: arkadaşlar malikanem var) (bkz: malikaneden bakkala çıkıyorum)