yağmurlu havanın melankoliye neden olması

ilginç bir gerçek.

yağmurlu havada insanlar daha duygusal, alıngan, karamsar ve yıkıcı olmakta. nedeni ne olabilir ki.

beynimize kodladığımız şeylerden dolayı olabilir ya da belki yağmurlu havalar kasvetli olduğu için beynimize de öyle kodlamışızdır. ilginç.

edit: yalan söylemeyin oluyor işte. şarkılardaki ayrılık, ölüm konuları mutluluk verdiğinden mi hep yağmurlu havalarda işleniyor?

bulutlar güneş ışığını engelliyor. güneş ışığı olmayınca beynin serotonin üretimi düşüyor. bunu düşününce çokta melankolik olmuyor insan.

yağmurlu hava sevilir, güzeldir.

mutlu edici bir şey olduğu için insanı üzmez melankoya bağlamaz.

yağan yağmuru kendi gözyaşım gibi tanımladığımı yeni farkediyorum. bu yüzden gök ağladıkça, manevi bir gözyaşı akar gönlüne.