1.
hasan hüseyin korkmaz tarafından senaryosu yazılmış ve yönetilmiş 6 dakikalık kısa film;
sanal dünyanın yalnızlaştırdığı insanlar tarafından varlığı fark edilmeyen bir genci anlatıyor.
nostaljinin yerini dijital dünyanın aldığı bir çağda yaşıyoruz, mektubun yerini whatsapp aldı, insanlar artık az gülümsüyor, az teşekkür ediyor ve herkesin kendini çok yalnız hissettiği, teşekkürüne cevap verilmediği için üzüldüğü zamanları olabiliyor, tıpkı filmdeki çocuğun diğer insanlar tarafından görmezden gelinmesi gibi.
kısa filmdeki genç insanlara bir şey soruyor, cevap alamıyor, ciddiye alınmıyor, deniz kenarına gidip yalnızlığını unutmaya çalışıyor ama nâfile.
genç en sonunda evine gelip bir mektup yazıyor, kısmen intihar mektubu, daha sonra bir bardak su içiyor ve bir daha uyanamıyor...
yalnızlığı ve dışlanmış hissetmeyi bir gencin hayatına son verecek kadar trajik anlatan, basit ama hayatın gerçeklerini yansıtan bir kısa filmdi.
insanlara teşekkür etmek, rica etmek, bunlar zor şeyler degil.
bir şey sorduklarında hayalet muamalesi yapmamak, kendilerini değersiz hissetmelerine sebep olmamak gerektiği acı bir şekilde anlatılmış.
dijital dünyanın yalnızlaştırdığı insanların birbirlerini daha da yalnız bırakmaları hayata dair üzücü gerçeklerden biri, kısa filmdeki genç gibi yalnızlık ve değersizlik, anlaşılmama ve dinlenmeme duygusu ile baş edemeyen çok sayıda insan var ve kimse iletişimsizliğin, görmezden gelmenin bedelini canıyla ödememeli, herkes bir cevabı ve bir vedayı hak eder.
sanal dünyanın yalnızlaştırdığı insanlar tarafından varlığı fark edilmeyen bir genci anlatıyor.
nostaljinin yerini dijital dünyanın aldığı bir çağda yaşıyoruz, mektubun yerini whatsapp aldı, insanlar artık az gülümsüyor, az teşekkür ediyor ve herkesin kendini çok yalnız hissettiği, teşekkürüne cevap verilmediği için üzüldüğü zamanları olabiliyor, tıpkı filmdeki çocuğun diğer insanlar tarafından görmezden gelinmesi gibi.
kısa filmdeki genç insanlara bir şey soruyor, cevap alamıyor, ciddiye alınmıyor, deniz kenarına gidip yalnızlığını unutmaya çalışıyor ama nâfile.
genç en sonunda evine gelip bir mektup yazıyor, kısmen intihar mektubu, daha sonra bir bardak su içiyor ve bir daha uyanamıyor...
yalnızlığı ve dışlanmış hissetmeyi bir gencin hayatına son verecek kadar trajik anlatan, basit ama hayatın gerçeklerini yansıtan bir kısa filmdi.
insanlara teşekkür etmek, rica etmek, bunlar zor şeyler degil.
bir şey sorduklarında hayalet muamalesi yapmamak, kendilerini değersiz hissetmelerine sebep olmamak gerektiği acı bir şekilde anlatılmış.
dijital dünyanın yalnızlaştırdığı insanların birbirlerini daha da yalnız bırakmaları hayata dair üzücü gerçeklerden biri, kısa filmdeki genç gibi yalnızlık ve değersizlik, anlaşılmama ve dinlenmeme duygusu ile baş edemeyen çok sayıda insan var ve kimse iletişimsizliğin, görmezden gelmenin bedelini canıyla ödememeli, herkes bir cevabı ve bir vedayı hak eder.
devamını gör...