1.
şimdi düşünüyorum da biz bu hayat yolculuğumuzda kendimizi ne zaman çaresiz hissetsek kendi yalnızlığımıza sığınıyor ve ona otostop çekiyoruz. sonra birileri çıkıyor karşımıza anında her şeyi unutup yaşamaya dalıyoruz. çok geçmiyor ve yine yine otostoplarımız devam ediyor. her defasında geçici de olsa yalnızlığımız bizi kabul ediyor. bizim bizden başka sığınacak kimsemiz olmadığını o da biliyor...
devamını gör...