insanın kendisini kendi yalnızlığına sürüklemesi

gece gece varoluşsal sancılarımda, yalnızlıgımın bir seçim mi yoksa seçtiğimi zannettiğim bir zorunluluk mu olduğu düşüncesidir.

insanların genelinden hoşlanmıyorum, çıkarcı, dedikoducu dahası kötü kalplisiniz. ama böyle de canım sıkılıyor.

saçma sapan insanlarla zaman geçireceğime, vaktimi daha değerli kullanıyorum ama sonra yalnız kaldığım kimi zamanlar da sıkılıyorum böyle

bu ben. çevremi tamamen silmiştim zamanında. pişman değilim.

ne tarafa doğru sürüklüyoruz, yön verin, yalnızlık ne tarafta?

tercih değil yazgıdır yalnızlık! bilincin sonucu olarak.

farkındalık hastalıktır.(yeraltından notlar)

en çok da kuyuya bakmaktan korkar insan değil mi? dibinin karanlık oluşundan. kendine bakmaktan da öyle.

-mış gibi yapanlar da oluyor "entel feridun" gibi:


kuyuya bakmaya cesaret edenler de...

"insanlığın kurtarıcısı olabilirdi, gardiyanı olmayı seçti." sigmund freud dostoyevski için söylüyor bunu.

aa ben. zamanımın büyük bir kısmını kendi kendime geçirmeyi seviyorum. geriye kalan küçük bir zamanla da herhangi bir sosyal ilişki yürümez bence . tek derdim zamanımı verimli kullanamamam sanırım.