1.
t: yanlış yapılan bir hareket veya düşünce üzerine karşılık olarak kurulan cümle.
yazar için tanımı: yüzüne karşı diyemediğimiz kişilere yanlış yapıyosun demek için açılan iç dökme başlığı
çoğu zaman bu cümleyi kurmakta zorlanırım ve genelde ciddi anlamda cesaretimi toplayıp yapabildiğim anlar çok azdır. çünkü insanlar yanlış yaptıklarını bilmek istemezler. bilseler de duymak istemezler. kimse yanlışlarıyla yüzleşmeyi göğsünde yumuşatıp kabul etmez. ben de zaten öyle herkese demem yanlışlarını.
ama eğer bir gün anlaşılabileceğimi bilsem tüm içtenliğimle derdim ki,
yanlış yapıyosun baba
o kadar yanlış yapıyosun ki. hayatımı o kadar yanlış yönlendirmeme ve o kadar saçma seçimler yapmama sebep oldun ki bunları fark etmek benim çocukluğumu çaldı benden. seni anlamak uğruna harcadığım tüm o zamanımı kendime kullansaydım bambaşka bir insan olurdum. "anneme keşke daha güzel bir hayat sunabilsem" düşünceleriyle beynimi patlatmak yerine "kendime daha güzel bir gelecek nasıl sunarım" üzerine uğraşırdım.
ben düşündüğün kadar anlayışlı ve düşündüğün kadar akıllı değilim. ben seni anlamak ve evdeki huzuru sağlamak zorunda değilim. ben aranızdaki köprü görevini üstlenmek zorunda değilim. ben sizin hayatınızdaki psikolog rolünü yaşamak zorunda değilim.
yanlış yapıyosun baba, inciteceğini düşünmeden kurduğun her cümle öyle derinden yaralıyor ki fark etmiyorsun. ya da ediyorsun ama konduramıyorsun.
biliyor musun, ben iki küsür sene öncesine kadar sanıyordum ki sevgi gösterilmez. sevgi sadece bilinir ve sevilen kişi de bunu kendi kendine anlar. sevgi öyle dile getirilmez, sevgi hareketlere yansımaz hatta sevgi tam tersi gösterilse bile yine de sevgidir.
ben hep böyle sanmıştım ve temelinin senden geldiğini anlamak benim yıllarıma, benlik anlayışıma, özgüvenime, hayata yaklaşımıma mâl oldu.
ama kırıyorum zinciri. kendi hayatımı kurarken kırıyorum. keşke elimden gelse de seninkine de el atabilsem. neyi düşünüyorum biliyor musun aslında?
bir gün senden hiçbir şey istemeyeceğiz.
bir gün senden hiçbir şey beklemeyeceğiz de.
bir gün senden hiç medet ummayı bile getirmeyeceğim aklıma.
yardımı da sevgiyi de çözümü de ya kendim halledeceğim ya da bunun için bir başkası zaten olacak. acaba o zaman rahat eder misin? acaba o zaman hiç kendini huzurlu hisseder misin?
"oh be hiç ses yok, kimse de yok. kafamı dinliyorum." diyebilecek misin?
acaba dank eder mi kafana bazı şeyler..
keşke çok geç olmadan fark etsen yanlışlarını. çok geç olmadan anlayabilsen aileni nasıl ihmal ettiğini, şikayet ettiğin her şey için aslında şükretmen gerektiğini ve bir gün bunun için çok pişman olacağını..
keşke bilsen, bir çocuğun "anneme bambaşka bir hayat sunabilme şansım olsa keşke" cümlesini kurdurtmanın ne kadar ağır olduğunu.
başkalarını kırmamak için gösterdiğin çabanın dörtte birini göstersen mesela.
yanlış yapıyosun baba, eğer bir gün senden önce göçersem bu dünyadan seni hep çok sevdiğimi bil.
yanlış yapıyosun baba, eğer bir gün senden önce göçersem bu dünyadan sana hep kırgın kalacağımı bil.
ve eğer bir gün anlayabilecek olursan,
yanlış yaptığını bil.
yazar için tanımı: yüzüne karşı diyemediğimiz kişilere yanlış yapıyosun demek için açılan iç dökme başlığı
çoğu zaman bu cümleyi kurmakta zorlanırım ve genelde ciddi anlamda cesaretimi toplayıp yapabildiğim anlar çok azdır. çünkü insanlar yanlış yaptıklarını bilmek istemezler. bilseler de duymak istemezler. kimse yanlışlarıyla yüzleşmeyi göğsünde yumuşatıp kabul etmez. ben de zaten öyle herkese demem yanlışlarını.
ama eğer bir gün anlaşılabileceğimi bilsem tüm içtenliğimle derdim ki,
yanlış yapıyosun baba
o kadar yanlış yapıyosun ki. hayatımı o kadar yanlış yönlendirmeme ve o kadar saçma seçimler yapmama sebep oldun ki bunları fark etmek benim çocukluğumu çaldı benden. seni anlamak uğruna harcadığım tüm o zamanımı kendime kullansaydım bambaşka bir insan olurdum. "anneme keşke daha güzel bir hayat sunabilsem" düşünceleriyle beynimi patlatmak yerine "kendime daha güzel bir gelecek nasıl sunarım" üzerine uğraşırdım.
ben düşündüğün kadar anlayışlı ve düşündüğün kadar akıllı değilim. ben seni anlamak ve evdeki huzuru sağlamak zorunda değilim. ben aranızdaki köprü görevini üstlenmek zorunda değilim. ben sizin hayatınızdaki psikolog rolünü yaşamak zorunda değilim.
yanlış yapıyosun baba, inciteceğini düşünmeden kurduğun her cümle öyle derinden yaralıyor ki fark etmiyorsun. ya da ediyorsun ama konduramıyorsun.
biliyor musun, ben iki küsür sene öncesine kadar sanıyordum ki sevgi gösterilmez. sevgi sadece bilinir ve sevilen kişi de bunu kendi kendine anlar. sevgi öyle dile getirilmez, sevgi hareketlere yansımaz hatta sevgi tam tersi gösterilse bile yine de sevgidir.
ben hep böyle sanmıştım ve temelinin senden geldiğini anlamak benim yıllarıma, benlik anlayışıma, özgüvenime, hayata yaklaşımıma mâl oldu.
ama kırıyorum zinciri. kendi hayatımı kurarken kırıyorum. keşke elimden gelse de seninkine de el atabilsem. neyi düşünüyorum biliyor musun aslında?
bir gün senden hiçbir şey istemeyeceğiz.
bir gün senden hiçbir şey beklemeyeceğiz de.
bir gün senden hiç medet ummayı bile getirmeyeceğim aklıma.
yardımı da sevgiyi de çözümü de ya kendim halledeceğim ya da bunun için bir başkası zaten olacak. acaba o zaman rahat eder misin? acaba o zaman hiç kendini huzurlu hisseder misin?
"oh be hiç ses yok, kimse de yok. kafamı dinliyorum." diyebilecek misin?
acaba dank eder mi kafana bazı şeyler..
keşke çok geç olmadan fark etsen yanlışlarını. çok geç olmadan anlayabilsen aileni nasıl ihmal ettiğini, şikayet ettiğin her şey için aslında şükretmen gerektiğini ve bir gün bunun için çok pişman olacağını..
keşke bilsen, bir çocuğun "anneme bambaşka bir hayat sunabilme şansım olsa keşke" cümlesini kurdurtmanın ne kadar ağır olduğunu.
başkalarını kırmamak için gösterdiğin çabanın dörtte birini göstersen mesela.
yanlış yapıyosun baba, eğer bir gün senden önce göçersem bu dünyadan seni hep çok sevdiğimi bil.
yanlış yapıyosun baba, eğer bir gün senden önce göçersem bu dünyadan sana hep kırgın kalacağımı bil.
ve eğer bir gün anlayabilecek olursan,
yanlış yaptığını bil.
devamını gör...
2.
(bkz: gözü karartmak)
devamını gör...