yapabileceği kadar değil bakabileceği kadar çocuk yapmak

olması gerekendir. nüfus çoğalsın, evliliği kurtarsın, kardeşsiz kalmasın, yaşlanınca bana baksın diye çocuk yapılmaz, yapılmamalıdır. dünyaya yeni bir insan getirmek, onu hakkıyla yetiştirmek için; başta iyi bir psikoloji sonrasında ise maddi imkanların yerinde olması gerektiğini düşünüyorum.

eğitim durumu, yaşı, coğrafyası, bilgi birikimi, dini, dili fark etmeksizin bu anlayışa sahip kişi dünyadaki en bilinçli insandır.

bir insanın kendisine ve çocuğuna/çocuklarına yapabileceği en büyük iyiliktir. insanlar maddi ve manevi imkanlarına göre çocuk sahibi olmalıdır. mesela çok para sahibi olmak çok çocuk için yeterli değildir, kişi bu çocuklarla geçireceği zamanın ya da kaldırması gereken sorumluluğun da farkında olmalıdır.

ters orantı..bakamaz ama yapar..

en doğru harekettir. bu düşünceyi öyle içselleştirdim ki asla çocuk sahibi olmamaya karar verdim seneler evvel. çocuğa her şeyi sağlayabilsem psikolojisi sağlam, sabırlı bir anne koşulunu sağlayamam anlatabiliyor muyum?

diyarbakır'da yaşayan ve iki eşi olan bir adamın 19 tane çocuğu vardı öyle ki adam isimlerini sayamadığı gibi hangi çocuğunun hangi eşinden olduğunu bilmiyordu. trajikomik.