yatağanlı bir yurttaşın feryadı

ben yatağan’da esnafım etim butum belli. söylemek istemiyorum ama 7 gündür ekmek arası domates peynir yapıp dipfrizlerimi dolaplarımı sadece su buz için çalıştırıp o dağlardaki insanları aç bırakmayalım susuz bırakmayalım soğuk su taşıyalım diye uğraşıyorsam, bu yatağan’ın gençleri o dağlarda bir ordan bir oraya savrulup sabahlara kadar devriye gibi memleketim yanmasın daha fazla yanmayalım hortum taşıyalım su yetiştirelim diye kendi araçlarıyla uykusuz günlerdir koşturuyorlarsa benim verdiğim vergiler nereye gitti? benim verdiğim oylar nereye gitti?
evime saldıran karıncayı bile öldürmeye kıyamazken.
siz bunu bize nasıl layık gördünüz.
akıl sağlığım gitmek üzere,
öfkemi kontrol edemiyorum.
bir çocuğum var işim aşım burda evimi barkımı bırakıp nereye giderim. nereye gitsin bu insanlar.
artık oturup allaha yalvarıyoruz.
yangın olaki rüzgarda bu yöne esmesin diye.
onca köy boşaltıldı.göz göre göre evlerimiz , mahallemiz yandı.
onca insan evinden barkından oldu evlerimiz fakirdi ama huzurluydu o yuvasından oldu.
onca hayvan çığlıklar içinde telef oldu.
gölgesinde salıncak kuracak bir nefes alacağımız altında gölgeleneceğimiz bir ağaç bırakmadılar.
yangınlara müdehale etmek isteyen vatandaşlardan chpliside vardı akpliside vardı.
kürdü de vardı aleviside vardı.
kimse senin yüzünden oldu diye kavga etmeden canla başla yan yana uğraş verdi.
bazıları da oturup kahvelerde tayyip yaptı.
kılıçdaroğlu baktı diye kavga çıkardı.
sesimin yettiğince bakın galeyana gelmeyin yapmayın etmeyin ortalığı karıştıracaklar bizi bize kırdırmak isteniliyor.
hiç birşey edemediniz bari dolaplanızda su bulundurun, iki lokma kumandayı çırpınan canlara ulaştırın dedim ben vatandaşlık görevimi ve söylemekten utandığım sayamadığım faydalı olduğunu düşündüğüm her şeyi yaptım. gördüm ki, bu twitter instagram whatsap facebook medya hepten yalanmış.
sosyal medyanında bir yere kadarmış gücü.
kiminin derdi kendi görüsünden olmayan tarafı kötülemekmiş insanları kışkırtmakmış belkide ama yine koşup uzaklardan gelen haber açanlardan allah razı olsun da boşaymış çabalatımız.
benim bir umudum kalmadı artık.
ben yoruldum.
psikolojim hiç yok.
hayat dolu bir insandım.
bu kadar üzüntüyede bünyem dayanmıyor.
gözümde yaş bitti.
bütün yaşama hevesim resmen alındı elimden. öylece tüten ormanlara yanmış hayatıma bakıyorum , yenildiğimin farkındayım ve artık ne yyapacağımı da bilmiyorum. bize ne oldu?