yayalara kırmızı yanarken yolun aksi gibi bomboş olması
başlık "echabrenef7091" tarafından 16.02.2024 18:52 tarihinde açılmıştır.
1.
hayattaki garip zıtlıklardan, arzularımızla mantığımız arasında bir seçim yapmak zorunda kalınan zor durumlardan biridir. izmir'de evime giderken bunu sürekli yaşarım. bugün de yaşadım tabii ki. yer: izmir, tarih: 16 şubat 2024, gün: cuma, saat: 17.26 ve ben izban gaziemir çıkışından biraz yürüyüp karşıya geçme isteğindeyim. fakat ben tam yola çıkacakken yayalara yanan yeşil ışık yerini kırmızıya bıraktı. ben de hâliyle beklemeyi tercih ettim. benim arkamdan da 3-5 kişi gelmiş karşıya geçmek için. beni beklerken ve kararlı duruşumu değiştirmeye tenezzül bile etmezken görünce herhâlde ''bu turuncu kabanlı çocuğun bir bildiği var ki bekliyor, bekleyelim bakalım.'' dediler ve onlar da bekledi yayalara yeşil ışığın tekrar yanmasını. fakat tam yanımdaki teyze bu kararı pek benimsememiş, kabullenememiş olacak ki bana şu faydasız soruyu sordu:
''geçemiyor muyuz şimdi?''
e geçemiyoruz tabii teyzeciğim baksana orada büsbüyük kırmızı ışık yayalar için yanıyor. alışmışsınız tabii boş yol görünce hemen yola atlamaya, arabalar da bekliyor diye hemen sıvışacaksınız. biraz kural öğrenin kural, ülkedeki kuralsızlık ve neme lâzımcılık bu denli esir etmesin ruhunuzu. trafik ışıklarını, tabelaları, kuralları ve yolları öğrenin. o teyzeyi hariç tutarsak diğer insanların benim beklememle birlikte yol müsait olsa bile beklemesi biraz ruhumu okşadı açıkçası. buyruk bile sayılmayacak basit ve eforsuz bir davranışım böylesine kabul görünce kendimi bir an kanaat önderi gibi hissettim. hani utanmasam arkamdakilere dönüp ''sağ olun sağ olun alkışlamanıza gerek yok ehehee'' diye şirinlikler yapacağım. ya da yaptığımı zannedeceğim. fakat bu küçük olay sizi umutlandırmasın dostlar, ben öyle çevresine liderlik edip yol gösterecek nitelikte biri değilim. (bkz: serdar ali çelikler) ne kadar kanaat önderiyse benim de kanaat önderliğim o kadardır yani.
neyse efendim, biz kırmızı ışığın yayalara ''dur gardaş'' dediği birkaç saniye içinde yolda bekliyoruz. karşıdakiler de bizim tarafa geçmek için bekliyorlardı ama onlar bizden hızlı davranıp yeşil ışık yanmadan bizim tarafa geldiler. bir de bunu usturuplu, kendi hâlinde bir tavırla değil de telaşla ve pasif bir coşkuyla yaptılar. hayır onlar da bir garip, ne kardeşim bu aceleci tavırlar? niye bu hemen geçip gitme isteği? bir durun yahu, şimdi olmasa üç beş saniye sonra geçeceksiniz zaten. ya bir insan cuma akşamüstü saat 17.26'da nereye yetişebilir abi? gün boyunca parçalayamadığın o atomu günün kalan 6,5 saatinde evinde mi parçalayacaksın? ya da dizini filmini 5 dakika geciktirince yönetmen gelip kafana uçan tekme atmak suretiyle karate becerilerini mi geliştirecek? sakin olun yani.
biz beklemeyi sona erdirdik çünkü nihayet o yeşil ışığın yayalara güneş gibi doğduğu an gelip çattı. o yeşil ışık sonrası herkes yoluna gitti. ben eve giderken uzun uzun düşündüm. bu bir sınav mı? yayalara kırmızı yanıyorsa arabalar neden tam önümüzde durup bizim geçmemizi bekliyor? hayır o arabalara ''bebelere balooonn'' der gibi ''yayalara kırmızııı'' diye mi bağıralım? yahu size yeşil, bize kırmızı. sürün arabanızı muhteremler. bizi neden ''yol bomboş ama bize de kırmızı yanıyor.'' ikileminde bırakırsınız ki? yanımdaki teyze, sen de sorsana bu soruları sürücülere? bana sormayı biliyorsun ama :) bana karşı geliştirdiğin bu sorgulayıcı ve gizliden gizliye kınayıcı tavrı sürücü ve diğer yayalara da geliştireceksin eeeyyy yanımdaki teyze! ben varken kurallar böyle. bize kırmızıysa yol bomboşsa bile geçmek yok. ona göre.
teyzeye de kendi içimde haddini bildirdikten sonra kafamda (bkz: haydar yılmaz) adlı şarkıcının (bkz: kangren) adlı şarkısının ''kangren olmuş bu kalbim senin aşkından, ya beni kesmek lâzım ya seni öldürmek lâzım yâr, kurudum kaldım çıkamadım batağından, ya seni kurutmak lâzım ya beni kurtarmak lâzım yâr'' şeklindeki nakaratını çalıp söyleyerek eve varıyorum. yol boşken bile ışığa bakma konusundaki kararlı ve öğretici tavrımı da sürdürmek için var gücümle uğraşacağımı buradan siz yazarlara bildiriyorum. iyi akşamlar :)
''geçemiyor muyuz şimdi?''
e geçemiyoruz tabii teyzeciğim baksana orada büsbüyük kırmızı ışık yayalar için yanıyor. alışmışsınız tabii boş yol görünce hemen yola atlamaya, arabalar da bekliyor diye hemen sıvışacaksınız. biraz kural öğrenin kural, ülkedeki kuralsızlık ve neme lâzımcılık bu denli esir etmesin ruhunuzu. trafik ışıklarını, tabelaları, kuralları ve yolları öğrenin. o teyzeyi hariç tutarsak diğer insanların benim beklememle birlikte yol müsait olsa bile beklemesi biraz ruhumu okşadı açıkçası. buyruk bile sayılmayacak basit ve eforsuz bir davranışım böylesine kabul görünce kendimi bir an kanaat önderi gibi hissettim. hani utanmasam arkamdakilere dönüp ''sağ olun sağ olun alkışlamanıza gerek yok ehehee'' diye şirinlikler yapacağım. ya da yaptığımı zannedeceğim. fakat bu küçük olay sizi umutlandırmasın dostlar, ben öyle çevresine liderlik edip yol gösterecek nitelikte biri değilim. (bkz: serdar ali çelikler) ne kadar kanaat önderiyse benim de kanaat önderliğim o kadardır yani.
neyse efendim, biz kırmızı ışığın yayalara ''dur gardaş'' dediği birkaç saniye içinde yolda bekliyoruz. karşıdakiler de bizim tarafa geçmek için bekliyorlardı ama onlar bizden hızlı davranıp yeşil ışık yanmadan bizim tarafa geldiler. bir de bunu usturuplu, kendi hâlinde bir tavırla değil de telaşla ve pasif bir coşkuyla yaptılar. hayır onlar da bir garip, ne kardeşim bu aceleci tavırlar? niye bu hemen geçip gitme isteği? bir durun yahu, şimdi olmasa üç beş saniye sonra geçeceksiniz zaten. ya bir insan cuma akşamüstü saat 17.26'da nereye yetişebilir abi? gün boyunca parçalayamadığın o atomu günün kalan 6,5 saatinde evinde mi parçalayacaksın? ya da dizini filmini 5 dakika geciktirince yönetmen gelip kafana uçan tekme atmak suretiyle karate becerilerini mi geliştirecek? sakin olun yani.
biz beklemeyi sona erdirdik çünkü nihayet o yeşil ışığın yayalara güneş gibi doğduğu an gelip çattı. o yeşil ışık sonrası herkes yoluna gitti. ben eve giderken uzun uzun düşündüm. bu bir sınav mı? yayalara kırmızı yanıyorsa arabalar neden tam önümüzde durup bizim geçmemizi bekliyor? hayır o arabalara ''bebelere balooonn'' der gibi ''yayalara kırmızııı'' diye mi bağıralım? yahu size yeşil, bize kırmızı. sürün arabanızı muhteremler. bizi neden ''yol bomboş ama bize de kırmızı yanıyor.'' ikileminde bırakırsınız ki? yanımdaki teyze, sen de sorsana bu soruları sürücülere? bana sormayı biliyorsun ama :) bana karşı geliştirdiğin bu sorgulayıcı ve gizliden gizliye kınayıcı tavrı sürücü ve diğer yayalara da geliştireceksin eeeyyy yanımdaki teyze! ben varken kurallar böyle. bize kırmızıysa yol bomboşsa bile geçmek yok. ona göre.
teyzeye de kendi içimde haddini bildirdikten sonra kafamda (bkz: haydar yılmaz) adlı şarkıcının (bkz: kangren) adlı şarkısının ''kangren olmuş bu kalbim senin aşkından, ya beni kesmek lâzım ya seni öldürmek lâzım yâr, kurudum kaldım çıkamadım batağından, ya seni kurutmak lâzım ya beni kurtarmak lâzım yâr'' şeklindeki nakaratını çalıp söyleyerek eve varıyorum. yol boşken bile ışığa bakma konusundaki kararlı ve öğretici tavrımı da sürdürmek için var gücümle uğraşacağımı buradan siz yazarlara bildiriyorum. iyi akşamlar :)
devamını gör...
2.
hayatın buglarından sadece bir tanesi de gelip buraya da hikaye yazmazsın be kardeşim.
devamını gör...