yazarak kendini iyi ifade edememe sorunsalı

mesaj yazmayı beceremediğini, mesajda duygu olmadığı için yanlış anlaşılmalara gebe durumlar ortaya çıkardığını bahane ederek gün içinde hiçbir şey yazmamaya bahane bulma sanatı.

bir bildirime muhtaç etmişti bizi felek. *

konuştum da ne oldu? ruhumu verdim de ne oldu? bunlara bile kaderin izin vermediği bir dünyada iki satır yazı yazmışım neye yarar?
anlamak isteyene bakışlar yeter, sırt çevirene ise ne yüreğin çığlığın, ne dilden çıkacak feryadı duyar.
dönüp bakmadığı sürece ne yapsan nafile...

bu dertten ben de muzdaribim maalesef ve genelde olumlu cevap verdiğim sorularda bile isteksiz olmakla suçlanıyorum halbuki isteksiz falan değilim. "tamam" diyorum, bambaşka anlamlar yüklüyorlar. tamamsa tamamdır yani bunun isteksizi, isteklisi olmaz bence. olsa bile telefondan anlaşılmaz.

pratik yapılarak üstesinden gelinebilecek sorundur.

sözlü ifadeden farklı bir meziyet yazmak. yazdıkça, denedikçe, pratik yaptıkça varolan kusurlar veya eksiklikler belli ediyor kendisini zaten. her okuyanı cezbedecek bir üsluba sahip olmak, her okuyanın keyif alacağı garanti edilemese de düşünceleri sıraya koyma bağlamında faydalı bir yetenek olduğu kanaatindeyim. sözlü ifadede anlık düşünüp o anda sözcükleri sıralıyorsun, daha spontane olması dolayısıyla belki daha zordur ancak yazının uzun vadede ve kalıcılık hususunda daha etkili olduğunu düşünüyorum. toplum olarak da eksikliğimizin fazlaca olduğu fikrindeyim. sözlü anlatıma yardımcı iletişim araçlarının eksikliği, doğru sözcük seçimine bağlı daha derli toplu ve basit de olabilir yazarak anlatmak.

şahsen kendimde açık ve eksiklik olarak görmem, denedikçe de keyif almam nedeniyle bir süre aşırı takıldım buna. şu kelime yerine bu daha doğru, böyle çok uzun, şöyle karmaşık vs. diye diye aştığımı söyleyemesem de kendimi bir nebze geliştirdiğimi düşünüyorum. bu nedenle evet, insanı zorlayan ve belki de uğraşmaktan kaçınmasına sebep olacak bir zorluğu var fakat dediğim gibi denedikçe keyif aldıran bir çaba. kişisel gelişime katkısının azımsanmayacak derecede olduğuna inanıyorum. ne kadar zor gelse de teşvik edilmesi gerektiğini de düşünüyorum. küçük yaşlarda alışılması halinde daha kolay olur, kitap okuma alışkanlığıyla paralel giderse ve yazılanlar, okunanlarla kıyaslanarak bilinçli hareket edilirse insanın kafasını dağıtma ihtiyacı duyduğu zamanlarda sığınabileceği saklı bahçe olma niteliği de gösterir.
azmettikten sonra yapılamayacak iş değil kısaca.