yazarlar bir satranç taşı olsaydı olacakları taş

şah olurdum. hadi bakıyım. nickimden anlaşılıyor zaten :)

zaten hepimiz piyonuz. fantaziye gerek yok.

benden çok güzel at olur.

ayrıca satranç tahtasında bir kare olsa idim şayet, b8 olurdum.

tam bir piyon.
zira biz babamızdan kalma statü seviyelerine sahip değiliz.
lakin çabalayarak vezir olabiliriz.
ki oluruz da.

kesinlikle vezir olurdum. şah'ın işi gücü kendisiyledir de yine de kendinden öteye gidemez, ama vezir öyle mi ters, düz, çapraz her yere gider. özgürdür ama amaçsız da değildir. veziri kaybedince yıkılırsınız ama şah giderse yeni bir oyun başlar.

yedek piyon.

kale. yeri geldiğinde şah bile bana ardını yaslardı. tam bitti derken ortaya çıkar üzerime gelen tüm arsız piyonları yerdim.

at. çok marjinal hareket edemiyorum, çok kısıtlı ve temkinli hareket ederim.

vezir.

gün sonunda piyonla ayni kutuya girdikten sonra hangi tas oldugunun bi onemi yok.

ana baba bosandiginda üniversiteyi yeni bitirmistim.herseye sifirdan baslamistim.o yüzden piyon bna uygun.o da ilk basta en güçsüz taş.ta ki karsi kiyiya ulasana kadar.

şah.

sadece 1 kere kullanmanız gereken, kullandığınız zaman tüm dengeleri alt üst eden bir taştır.satrancın en değerli taşıdır ve herkes bunu bilmesine rağmen, kimse kolay kolay kullanıp galibiyet alamaz satrançta.

şah’ı ne zaman, nasıl kullanacağınız tamamen zeka ve ön görü işidir.zamansız veya yanlış yerde kullanırsanız, taşı ve hamlenizi harcarsınız.

bu yüzden kendimi şah’a benzetirim. doğru iletişimle dünya tatlısı bir insanımdır ama bana bilinçli hata ve kötülük yapıldığını sezdiğimde, ters tarafım ortaya kıyım yapmak için çıkar. önce sessiz modda niyetlerinin net ortaya çıkması için beklerim çünkü emin olmak isterim sezdiklerim doğru mu diye. netleştirdiğimde, tüm iletişimi keser ve o insanları hayatımdan çıkarır atarım. tartışmam, konuşmam, kendilerini anlatmalarına olanak tanımam. oyunu bitiririm.

tahta olurdum herhalde.

bilmem, vezir olmak çok hoş olurdu. ama ben şah olmayı tercih ediyorum.

piyon olurdum herhalde. amaca ulaşmak için harcanabilecek bir taş sonuçta.

vezir olmayı başarmış bir piyon.

at olurdum, genel otoriteye karşı bir yapım var, bana dayatılana doğrularla değil kendi doğrularıma göre hareket ederim. objektif bakabilirim, belli bir ideolojik fikir arasında sıkışıp kalmam. satrançtada da önündeki taşların üstünden atlayabilen bilen ve şah çektiğinde önüne taş konulamayan tek taş attır. tabi ki kendi gideceği konumlar kapalıysa at da hareket edemez, aynı hayatta bazen elimizden bir şey gelmeyen anlar olduğu gibi...