yazarlar olarak birbirimizle çok uğraşmamız

gerek nickaltı meseleleri, gerek başlık sahibine (bkz: dövecek gibi tanım girmek) hususu, gerekse madalya, karma puan, takipleşme, mesajlaşma muhabbetlerinden birbirimizle ne kadar çok uğraşıyoruz farkında mısınız? ortamız pek yok. ya birilerini yücelere çıkarıyor ya da hemen uçurulmasına sebep oluyoruz. en kötüsü de kendi halinde yazan pek çok yazarı bir köşede unutuyoruz. hepimiz aynı gemideyiz. haydi biraz derinlere açılalım. bırakalım şu işleri.

reel hayatında karşısındakine iki kelime hakaret etmeye kalkışamayacak kadar korkak olanların anonimliğin verdiği cesaretle klavye kahramanlığına soyunmalarından kaynaklı.

çünkü biz ışidcisiyle pashasıyla faşistiyle pkklısıyla kocaman bi aileyiz ağzımızın tadı bozulmasın inş..

maalesef son günlerin problemidir. seks başlıkları bari açalım bu böyle olmayacak.

insan sevdiğiyle uğraşır. değerini bilmek lazım aslında.

tabi benşm için hava hoş. uğraşan yok benimle. acaba sevilmiyor muyum sözlük. (dertsiz başına dert çıkartma böyle iyi emojisi)

hey hey sorun istemiyorum tamam mı? yazarlar lokali olarak katıldığımız durum.

lokalimizde alkol servisimiz var, şu an bu haldeyiz:

nedense demirel geldi aklıma; genel evleri kapatım da vatandaş bizi mi sevsin deyü zikretmiş bay şapka.

birbirimizle uğraşmak; o bunu dedi, şu şunu dedi ile oluyor en fazla. yoksa hanımkızyevrüceklerimizin tırnaklarını göstermek babında bakın kahve içiyorum, bakın kitap kurcalıyorum diye attığı fotoğraflara karşı amanın yamuk parmak ve yahut toynak gibi tırnak mı olur demiyoruz. sütun gibi maşallah da demiyoruz.

ayıp tabi.

yani bu kadar kaosa gerek var mı bilemiyorum.

boş yapıyorsunuz, yapmayın.