yazarlara göre aşkın betimlenmiş hali

güneş odamın penceresinden perdelerin arasından süzülerek giriyor odama. neye benziyor biliyor musun? izmir'de sahilde otururken saçlarına baktığım ana.. o an bir saniyeliğine sessizleşmişti çevrem, seni bile duymuyordum. sadece bir saniye. senin saçlarının arasından da böyle süzülüyordu güneş. o gün o anda saçlarına aşık olasım gelmişti. her gün her geçen saat tekrar aşık oluyorum sana. aşık olmak için bir sebep daha veriyor kusursuz yaratılışın.

yağmur yağınca topraktan bir koku yükselir. bilirsin o kokuyu... insanın içine çektikçe çekesi gelir. ben artık o kokuyu duymak için yağmur yağmasını beklemiyorum. seni koklamak, koku almanın ne kadar değerli bir yetenek olduğunu hatırlatıyor bana. senin kokunu koklama fırsatımın olması ise beni en güzel bahçelerin içinden geçiriyor.

buraya eski hikayelerden bir şeyler yazmak istedim, ama eski hikayeler geçip gitti ve geriye onlardan öğrendiğim dersler kaldı. özetle aşk,

çok yoğun ve dolu geçen bir gün, onu görmek için 25 saat oluyorsa adı aşktır.

seversin, kavuşamazsan aşk olur.

aşk kelimesi, kimilerine göre arapça kimisine göre farsça bir rivayete göre hintçe “âşekâ”dan gelir. aşekâ, bir sarmaşık ve bu sarmaşık bir ağacın dibinde büyümeye başlar ve büyüdükçe o ağacı daha çok sarar. besinini o ağaçtan alır ve zaman içinde ağacı kurutarak öldürür.

sabah seksi.

hani çok sinirlenirsin gözün bir şeyi görmez olur ya işte aşık olunca gözün her ne olursa olsun sadece onu görüyor.

imgelenerek simgelenmiş halinden hallice olan.