yazarları en çok üzen durum

arkadaşım yok. evet ben bile kendime katlanamıyorum. ama bazen çok arıyorum..

thexsadnessxwillxlastxforever'ın arkadaşının olmaması.

armullah'ın thexsadnessxwillxlastxforever'ın arkadaşının olmamasına üzülmesi.

3 şey var.

birincisi şu anı bile elimde tutamamak.
ikincisi sonsuz gibi gelen yaşamımın bir gün bitecek olması.
üçüncüsü bugüne kadar öylesine öldürülmüş insanlar, güme gitmiş olmaları,
küçük iskender' le o öldükten sonra tanışmak.

e 4 olmuş.*

tanım- bizi en çok üzen durumları paylaştığımız başlık.

dünyada temiz bı suya hatta kirli de olsa suya ulaşamayan insanlarin olması ,çok çalışıp az kazanan aç insanlar olması

işsiz olmam.

armullah'ın üzülmesi..
white lion'un armullah'a üzülmesi.*

dostlarım,romalılar. sizlere yüce rabbim başka dert vermesin.

7 yıldır üniversite okuyorum 8ide görürsem atılıcam şu an bu.

bak yine canım çok sıkıldı. bir tane çocuk var, çocuk işçi. dün akşam vakti birine sigara getirdi, allah razı olsun herkes üç lira beş lira bırakıyor amma, benim gönlüm kırılıyor. şöyle bir ona bakınca üzüldüm ağladım. ne oldu filan dediler, dedim canım sıkıldı. koştum ardından ardından, yetişemedim. iki dakikada nereye kayboldu bu teres?

kimseye de bir şey sormayan biri olduğum için, hangi tekelde ayakçılık yapıyor bilemedim.

kırtasiyeye girdim bir şeyler almak için ona, yaşına ve cinsiyetine uygun bir şey bulamadım. daha da üzüldüm. yardımcı olmağa çalışan kız da üzüldü. hani alsam bırakırdım mekana, bir dahaki geldiğinde muhakkak verin derdim. akranları orada gülüp oynarken, o çocuğun çalışması oldum olası üzer beni. daha hiç sigara istetmedim, onunla yollayacaklar, istemem, kalkar kendim giderim, benim aldığım yer başka, mekanın alo dediği yer başka, kızarlar neden sen gidiyorsun diye, insan elini vicdanına koyacak her zaman.

her çocuğun mutlu olmağa hakkı var. o çocuğu muhakkak, er ya da geç mutlu edeceğim. aklıma ve gönlüme yazdım dünden. canım benim. 3 lira demir para verip her şey normalmiş gibi davranacak biri değilim.

bugün son 2-3 yıldır gerçekten bir şeye içim parçalandı.

okuldaydim hastanenin acil çıkışına bir tane deli geldi anahtarım nerede diye bağırıp duruyordu , 1 saat boyunca böyle bağırıp durdu. en son guvenliklerden biri gelmiş adamı kovmaya çalışırken itmiş. delinin de ayağı takılmış ve çenesini kaldırıma vurmuş. öyle olunca sesi kesildi tabi. ben de dışarı çıktım ses yok acaba gitti mi diye baktım ki gitmemiş kaldırıma çökmüş arkası dönük oturuyor. noldu diye önüne geçtim ki sonra göz göze geldik. agzi kan içindeydi .

öyle sessiz sessiz anlamsız bana bakıyordu, dişleri kipkirmiziydi çok kötü içim parçalandı. keşke sihirli bir değneğim olsa da yardım edebilseydim

en kötü ikinci ligde senede 1-2 milyon lira kazanan topçu olurdu benden ya. bazen aklıma gelmiyor değil. baki mercimek'ten neyim eksikti benim.

insanlar ironilerimi ve sakalarimi anlamadiklarinda kahroluyorum. bi tane bile bulursam ayni seye gulebildigim sımsıkı sarilicam tutup birakmicam koala gibi

o kadar ter döküyoruz ama tartıda bunun bir etkisi olmuyor. kırgınım.

enlik bir durum yok. acılar birbirine yakınsak.

aklıma düştü yine nedenini bilmeksizin.
çok sevdiğiniz birinden salak saçma insanlar yüzünden ayrılmak hiç hoş değil...

hiçbir şey yapamamak

kötü akşam yemeğidir. an itibariyle mevcut kalplerin bir kısmını sriracha sosa buladım ve üzülerek acı kalpler yiyorum.

beni üzmeyen durumları anlatsam hem daha kısa sürer , hem de okuması kolay olur.

peki nedir beni üzmeyen şey ? buraya yazamam ama derdinizi anlattığınız tanımları okur , bir de size üzülürüm.

besim tibuk gibiyim ben artık, bana ne.

"benim ne moralim bozulacak, halkımızın morali bozulsun."