ayrılık sonrası yazarları üzen en ilginç şey

alakasız bir kokuyu onun kokusuna benzetmek ve burnunun sızlaması

el ele güle oynaya beraber yürüdüğünüz yollarda tek başına yürümek

hiçbir zaman işlediğim günaha değmemesi. unutulmak zor geliyor kalbime değil belki nefsime.

hiç bir şey hissetmemek.

bu şarkı sana bizi hatırlatsın demişti ama şarkı slow değil aksine hareketli. bunu açıp aglamışlığım var evet. sanırım sözlerini kastetmişti

o çok sevdiğiniz şarkıyı artık yalnız dinlemek.

benimle 1 kere şarap içmedi ve çekildiğimiz fotoğrafları değil bazı sosyal mecralara bana bile atmamıştı ve saygıyla karşılamıştım, ancak yeni sevgilisiyle şarap içerken aşırı romantik bir fotoğrafını görene kadar.
içimde yaşanmamışlıkların acısı vardı sadece.

ayakta uyutulmam. valla adamla iki ay geçirmişiz, sevgili olalım diye kendini paralamış, 12. günde ciddiyetini belli etmek için mi, hadi bak aileme gösterttim seni bana yol açıldı demek için mi bilmem gitti beni ailesiyle tanıştırdı. sınav dönemi o zamanlar tabi, ilk ay iyi bu koşturuyor öyle sevgi pıtırcığı gibi, sonra aman ben ders çalışacağımlar başladı, paşam sayısal ben dil bölümündeyim ama nasıl küçümsüyor beni son dönemlerde aman ben çalışmıyormuşum da barajı bile geçemezmişim ahahahahah adama bak sen, sonra sürekli bir ders ders başladı bunda ben öyle sanıyorum bir pazar günüsü sabah uyanmışım saat sekiz de bana yazmış ben özel derse gidiyorum aşkw diye, bende arkadaşlarla buluşacağım dedim neyse gider sonra çıkar gelir saat 5 oldu 6 oldu ses yok, yazdım buna tabi hala özel dersteymişşş, yeeersen lan dedim s*çmayada mı gitmedin insan bi yazar ya hani bi öldün mü der ama yok. onca saat sen özel derse nasıl para yetiştiriyorsun. neyse sonra benim mübarek kuzenim ve bunların arasında değişik bir takım olaylar, ayrıldık. sonra öğrendim ki bu bana derse gidiyorum deyip oyuna gidiyormuş arkadaşlar. iki ay ayakta uyumuşum ahahahaha. (bkz: şimdilerde adı tyt sanırsam o zaman ygs olan sınavdan ben 300 küsür bir şey almıştım o ise 210 ahahahahahah. aşağılayana da bak sen.)

yaşadığın tüm o heyecanları bir başkasıyla da yaşayabildiğine şahit olmak.

ılginç değil belki ama ben her zaman ki kavgalarımızdan biri sanıp onu beklerken o benden ve kendisinden yaşca çok çok büyük,
çocuğu olan biriyle konuşup evine taşındı sonra söz, nişan yapıldı. ama daha sonra ondan da ayrılıp bana geri döndü... tabi ben artık akıllanmıştım.

veda etmeden gitmişti. o günden sonra veda ederek gidenlerin ayrı bir hatrı oldu bende. gidiyorum diyecek kadar önemsememiş ki olanlardan dem vurayım.

beraber izlediğimiz dizinin sonunu tartışamamak.. bir baktım ki arkama öfkeler geçiyor acılar geçiyor yeri geliyor sevgi bitiyor ama ortak anılar mıh gibi akılda..

sonrasındaki tercihiydi. mutlu olmasını dilerdim oysa.

öğrenilen yeni bi şeyleri anlatmamak, yeni bi yemeğin tadını, yeni bi şehrin en kalabalık caddesini, gelirsen gideriz diye bulunan o yeni yerin heyecanını.

birlikte planlanan aktiviteleri tek başına ya da iyi ihtimalle başkasıyla gerçekleştirmek

ayrılmadan hemen önce gidip kupa bardak almıştım baya kaliteliydi. aklım hala o bardakta.

beraberken geçtiğimiz yerlerden tek geçmek. çok saçma ama o zamanki konuşmalar geçiyor insanın aklından.

taksiti bitmeyen telefonu hanımefendinin.

hastane işlerini okul işlerini benzer şeyleri hep beraber hallederdik. 3 yıldır onsuz hastaneye gitmemiştim ve ikimizinde düzenli kontrolü vardı başka doktorlara hep beraber ayarlardık, ayrıldıktan iki gün sonra kontrole gitmem gerekti benimle gelicek kimseyi bulamadım çok zor gelmişti o an hastane kapısından içeri girmek çok yalnız hissetmiştim.

çevremde ondan başka tavla oynamayı bilen kimse yokmuş. bu durum beni, ayrılıkta,ziyadesiyle üzmüştü.