yazarların gördüğü en temiz delirme

görmedim ama bir atın kırbaçlandığını görerek delireni okudum. (bkz: nietszche)

nietzche'nin biyografisini okuyun, siz de görürsünüz.

kendi sinir krizimi aklıma getirmiştir. iyi oldu. şimdi ne ben kendimi kasıyorum, ne de insanlar beni o kadar zorlayabiliyor. dışarıdan güçlü görünürken içeride zayıf olmak en büyük hatam. insanlar acımasız, düşüncesiz. ben de içimi güçlendireceğime dışımı zayıflatmayı seçtim. denk olsunlar birlikte büyüsünler paşa paşa.

normal sözlük hesabıma bakınca gördüğümdür.

ilk ve ortaöğretim hayatım boyunca canım izmirimin güzide bir mahallesinde ben dahil yoldan geçen herkese ana bacı söven yaşlı teyze. öldü dedilerdi birkaç sene önce, güldürürken korkutan biriydi rahmetli.

odtü'yü bilenler bilir. en meşhur yeri "üçlü amfi"ydi benim okuduğum yıllarda. her öğrencinin mutlaka yolu düşerdi. gelelim temiz delirme 1'e
fizik bölümünden güzel bir abimiz, yeteri kadar hızlı koşarsa koşuyu duvarda da devam ettirip tavanda bitireceğini iddia etmiş. ve denemiş. duvarda üç adım atmış sonra doğru sırtüstü yere. kasesi büyük, sırtı etli, kendi genç olduğundan kemik kırılması falan olmamış. demek odtü kafasyı da kalınlaştırıyor, kafasının arkasını vurmasına rağmen kafa travması da geçirmemiş.
o abimiz daha sonra abd'de çok büyük bir fizikçi olarak devam etti hayata.
delirme 2.
odtü'de doğal bir şeydi, ama bazıları efsanedir. elektrik bölümünde hoca sınıfa giriyor. bakıyor öğrencinin teki en ön sırada, kolçaklı sandalyeyi ters çevirip oturmuş, elinde yere sarkıttığı bir ip, arada sallıyor. öğretmen "ne yapıyor bu gibilerden"bir kafa hareketi yapıyor. sınıftan birisi cevap veriyor. "arkadaş balık tutuyor hocam" (hocam değil sör tabi ki)
hoca telaşlanıyor. arkadaşınızı alın medikoya götürün hemen diyor.
sınıf hep birden "hay hay" deyip (hayali tabi) kürek çekmeye başlıyor.