yazarların hayatlarını devam ettirme motivasyonları

okyanusu geçip derede boğulmamak'tır.

daha içilecek çok bira, gezilecek çok ülke var.

şu kitabı da bitireyim.

okumadığım bir sürü kitap var izlemediğim bir sürü film var.
öğrenince şaşıracağım şaşırınca seveceğim kıymetli bilgiler deneyimler var.
ailem var karşılık beklemeden seven hep sevecek olan ailem var.
dediğim başlıktır.

hedefim var.

bu ara olmayan motivasyonumdur da başka çare mi var? geldik yaşıyoruz işte.

durup üzülünce hiç birşey düzelmiyor. çabalayınca değişim başlıyor.

konforlu ölme arzusudur.

merak.

hayattan keyif alıyor olmaktır. ben şahsen mutsuz değilim. daha mutlu olabilirim ama sürdürülebilir bir mutluluk anlayışını benimsiyorum.

türkiye’de kadınlar insanın ömrünü çürütebiliyor. kimseye ciddi ilişki tavsiyesi verecek değilim haddime değil.

herkes istediği ata oynayabilir.

(bkz: bağımsızlık benim karakterimdir)

gün bitse de akşam eve geçip dizimi izleyeceğim. ya sabır, yaklaşık 11 saat kaldı shsjsjs

böylesi bir hayattan intikam almanın en iyi yolu yaşamaktır, der hakan günday bir kitabında. her senin hiçe dönüşmesi gerekir.

motivasyon aldığınız bir şey olmalı ve bir hedefiniz olmalı ya da hayaliniz diyelim, öyle 2 dakikalık youtube videosu izleyerek motivasyon alınmaz. bir insanın yaşayabilmesindeki en önemli etken bir şeyler yapmaya çalışması küçük ya da büyük bir uğraş fark etmez önemli olan bir şeyler yapmaya çalışması ne olduğu çok önemli değil sonuçta herkes farklı farklı alanlarda ilerliyor bazı insanlar için bu kodlamadır bazıları için resim yapmak, tiyatro yapmaktır. önemli olan boş durmayıp kötü bir durumda olsanız dahi küçükte olsa bir uğraş vermeniz yoksa düştüğünüz çukurdan çıkmaya çalışmak yerine ağlarsanız daha çok ağlarsınız kusura bakmayın ama hayat gerçekleri acıdır.

daha çok şey öğreneceksin üzerine kurulu. keşke keyifçi olabilme şansım olsaydı belki o zaman daha çok eğlenmekle motive olurdum

yaşamayı seviyorum. gezmeyi eğlenmeyi nefes almayı seviyorum. birazda gamsız bir yapım var. hayatımı devam ettirmek için ekstra bir motivasyona gerek duymuyorum.

önceden akşam olsun da eve gidip dizimi filmimi izleyeyim yorgunluğumu atayım derdim ama artık her günüm tek günüm olduğundan bir motivasyonum yok. şu aralar yaşamak için yaşıyorum galiba.

iki kişilik bir ailem ve her şeye rağmen günün sonunda şükredecek bir şeyler var.

"güzel günler göreceğiiiz çocuklaaar
motorları maviliklere süreeceğiz... "
motorları maviliklere süreceğim güzel günler hatrına yaşıyorum. elbet bir gün gelecek o günler inanıyorum.

ölene kadar yaşamak zorunda olmak.

bitkilerin var arada sulayacağın ve toprak bakımını yapacağın, 2 tane köpeğin var kafalarını okşayıp seveceğin, kitaplığında okunmayi bekleyen kitapların var, indirip dinlemediğin müziklerin var. kafanı sokacağın bir evin var diyorum kendi kendime. geçici oluyor tabi bu kendi kendime ettiğim motivasyonlar. pat aklıma ölüm düşüyor. ben kendi kendimi motive etsem de ölüm hep bi karış uzağımda olacak.