yazarların izlerken heyecandan çıldırdığı aksiyon filmleri

sözlük yazarlarının izlerken koltukta yerinde duramadıkları, sağa sola yumruk savurdukları, patlama sahnelerinde gözlerini fal taşı gibi açtıkları filmlerdir. her yazara göre değişebilir, zevkler ve renkler değişkendir. birine göre john wick (film)i tarihin en iyi aksiyon filmi olabilir, birine göre de john rambo'nun üzerine karakter yoktur. belki de bazı arkadaşlar diriliş ertuğrul (dizi)sini izlerken evlerinin salonlarında oyuncak ata binip tahta kılıçla koşturuyor olabilirler. aksiyon filmlerinin evreni çok geniş ve heyecan dolu. kim bilir, belki de kafa filmler yayınının bir sonraki bölümünde bu konu konuşulur. sözlük yazarlarının da önerileriyle güzel bir liste oluşturulabilir.*

(bkz: the revenant (film))

kill bill vol2

kill bill vol 1

terminatör tabii ki. çocuktuk, nefesimizi tutardık. rüyalarımıza bile girerdi. ikinci sıraya da saving private ryan'ı koyuyorum. üçüncü de matrix olsun hadi. saf aksiyon olarak bakarsak: man on fire müthiş. payback, die hard serisi, lethal weapon serisi, bourne serisi, tabii ki bond serisi, independence day, speed, con air, mission impossible serisi. şimdi düşününce eskiden aksiyon türü çok iyi ürünler veriyormuş. şimdikiler tırıvırı sayılır.

samurayın intikamı.

başlığı okuyunca şöyle bir düşündüm. izlerken heyecandan çıldırdığım film pek yok. ama çocuk ya da ergenken sinemada izlediğim bol aksiyonlu gişe filmlerini büyük bir heyecanla izlemişim. indiana jones and the last crusade, back to the future part iii, terminator 2, jurassic park, mission impossible ve die hard serisi. casusluk filmleri zaten genelde heyecanlıdır.

yakın zamandan ise mad max fury road ve bir aksiyon filmi olamamasına rağmen whiplash’in son on dakikasında çok heyecanlandım.

(bkz: araba takip sahneleri iyi olan filmler) de heyecan yapar.

transformers gibi her saniye kesme içeren filmlere tahammül edemiyorum. aksiyon filmlerinde uzun plan sekanslarla aksiyonu görmeyi seviyorum. tony jaa’nın oynadığı the protector buna iyi bir örnek. john wick de bu mantıkta çekildiği için başarılı oldu.

mel gibson'un 2006 yapımı apocalypto filmi.

geçen sene gece 2'de baby driver'ı izlerken heyecandan geberdiğimi çok iyi hatırlıyorum. çok kısaca pilotu anlatmak gerekirse baby isimli ana karakterimiz şoför olarak bir grup mafya çetesine karışıyor. netflix'te de mevcuttu en son baktığımda. gidip izleyin hiç pişman olmazsınız. trailer'ı bıraktım.
baby driver trailer

başlangıç sahnesinden itibaren temposunu hiç düşürmeyen mad max fury road aklıma geldi hemen. filmin %85inin cgı olmaması şimdiki yönetmenlere ders vermesi gereken bir nokta.

ne yazık ki aksiyon filmi diye önümüze konulan çoğu film yeşil perde önünde bilgisayar oyunu dinamiklerine benzer dövüş sahnelerinden oluşuyor artık. hiçbirinin eski tadı yok. dolayısıyla eski heyecanlar da yok.

die hard

hayatım zaten hardcore p*rn gibi geçiyor o yüzden aksiyon filmlerinde pek bir şey hissetmiyorum.

kingsman the secret service
diyebilirim. çekimleri gerçekten diğer aksiyon filmlerinden iyi.

(bkz: son samuray)

avengers ve kill bill.
(bkz: yazarların izlerken heyecandan çıldırdığı diziler) varsa onu da yazalım