yazarlık atölyeleri ile yazarlık öğrenilebilir mi sorunsalı

öncelikle şunu söylemek isterim bence yazarlık biraz yetenek biraz ilgi, heves biraz da araştırma, okuma meselesidir. elbette işin teknik boyutları vardır. yazarken dikkat edilecek noktalar ayrı bir alan. bu anlamda mesela makale yazma teknikleri öğretilebilir. ancak kitapları olan yazarların edebî eser yazma kursları vermeleri, yazarlık atölyeleri ile insanlardan para kazanmaları bana biraz zorlama geliyor. bunu basılmış üç kitabı, basıma hazır altı kitabı, uluslararası dergilerde makaleleri olan ve edebiyat alanında doktora yapan birisi olarak söylüyorum. yani bana çok etik gelmiyor bu durum nedense. daha evvel hayatında kalemi eline almamış birine parayla kurs versen ne olacak ki? yazarlık atölyelerle falan öğrenilmez diye düşünüyorum.

parayı verince öğrenmesen de öğrenmişsin gibi muamele yapılır, itinayla.

bence yazarlık insanın içinden gelen bir şey. özel olarak bir kursa gitmeye gerek yok diye düşünüyorum.

bence ateş olmayan yerden duman çıkmaz. yani ki bir içten içe yanmaya tutuşmaya çalışan bir kıvılcım görürseniz bu atölyeler çok yardımcı olacaktır. ama ben hadi atölyeye gidiyorum eyvallah deyip de dönüşte yazar olmayı beklemek biraz beyhude bir hayal.

değil roman şiir bile esinle değil çalışmayla yazılır. ancak o çalışmanın bir şeye benzemesi için kumaş gerekir. çoğu yazar da büyük disiplinlerle eserlerini yazar.

potansiyeli olan kişilerin bu işin tekniğini öğrenmesi şarttır. yetenekli genç futbolcu gibi düşünün.

çoğu para tuzağıdır, düzgününe gidin.

daha önceden yazan biri olarak atölyeye katıldığımda bunu kendisi de bir yazar olan hocamla tartışmıştık. işin beceri boyutu var mı, kesinlikle. ama sözcükleri yan yana dizmek onlara ruh vermiyor. yazar denilebilecek birinin dille ilişkisi beceri değil yetenektir

cahit zarifoğlu şiir için ele almış fakat hepsi için geçerli diyebiliriz.
"şairler, şiir yazmaya mecbur olan insanlardır" diye anlattı kimileri. onlara "içinize sorunuz, ben yazmalı mıyım diye. cevap evetse bir şairsiniz siz" diye karşılık verenler oldu. ilhamın uğrağı olan kişilerden söz edildi. bunun bir vergi olduğu söylendi. mutlaka bir yetenek olmalı diye üzerinde duruldu. sonuç olarak hiç kimse çıkıp da şiiri öğretebileceğini, bunun dersini okutabileceğini veya okullara şiir yazma dersi konabileceğini söylemedi.

zengin hayaller peşinde

kelimelerle arası iyi olanlar oluyor. bir şey söyle hemen tık tık yazar. ancak bir eser ortaya çıkarmak çok başka bir şey. bu arkadaşlar ısmarlama işlerde, reklam yazarlığında çok iyiler belki ama ruhunuza dokunan bir romanı belki hiç yazamayacaklar.

öğrenilebilir dediğim sorunsaldır.

bazen bir konuda yeteneklisinizdir ama bunu nasıl dışarı çıkaracağınızı bilmiyorsunuzdur. böyle yerler size nasıl çıkaracağınızı öğretiyorlar.

teknik öğrenilebilir ama yazarlık dediğimiz şeyin çok büyük bir kısmı yetenektir. yazma yeteneği.
dolayısıyla başlı başına “yazarlık” öğrenilebilir diyemem kendi adıma.

birikim var ise insana nasıl düşünmesi gerektiği, nasıl yazması gerektiği, tasvir, betimleme, gibi özellikleri nerede kullanılacağı öğretilir.

dostoyevski'nin atölyeye gittiğini hiç sanmıyorum.

kazuo ishiguro vd. nobel edebiyat ödülünü kazanan bazi yazarlarin , bizdeki adiyla yazarlik atölyelerine gittiğini okumustum.ama y.disinda is bizdeki gibi fazlasiyla amatör düzeyde yapilmiyor.burada sait faik hikaye ödülünde mansiyon alan adam bile reklamini yapiyor ve atölye aciyor.y.disinda gereken yeterlilikler ise cok farkli.uzun uzadiya yazmama gerek yok tabi ama bizde hersey para odakli olduğundan basari ve sanat her zaman ikinci planda kaldi ve bnce de kalacak.bizden de sadece siyasi spekülasyonlarla sarilmis ve cv'si iyi yazarlar (orhan pamuk gibi) birseyler yapabilecek gibi.