yemeğe davet edilen misafirin kedi eti sevdiğini söylemesi

dün akşam başıma gelen ve nasıl bir tepki vereceğimi bilemediğim için konuyu geçiştirmekle yetindiğim hadise.

vereceğim tepki belki beni ırkçı biri konumuna sokar diye çekindim sanırım.
çok garip hissettim, ne diyeceğimi bilemedim. insan her gün yeni bir şey öğreniyor.

dil kursundan tanıdığım üç arkadaşı yemeğe davet ettim.
biri eritre, biri kamerun ve biri de dominik cumhuriyetli olan misafirler ile yemek yerken sohbet ediyorduk.
yemeği bayağı beğendiler.
fırında kuzu eti ve sebzeli bir şey işte.

herkes kendi ülkesinden ve bölgesindeki yemeklerden bahsediyordu.
kamerunlu arkadaş en sevdiği etin kedi eti olduğunu ama köpek etinin de çok lezzetli olduğunu söyledi.
ilk önce şaka yaptığını zannederek konuyu değiştirmeye çalıştım midem bulandı için.
fakat devam etti ve nasıl pişirdiklerini anlatmaya çalıştı.
adam gayet ciddiydi.
ülkesinde insanlar kedi ve köpek yiyorlarmış.
onlar gittiler tabi ben de düşüncelere daldım.
belki de bu çok normal bir şeydir o kültürün içinde büyümediğim için bana garip geliyor, iğrenç geliyor.
belki de bir vegan’a göre ben iğrenç biriyim.
açıkçası işin felsefik boyutu bir yana beni şok eden bir olay yaşamış oldum.

bir daha onu yemeğe davet eder miyim veya o beni yemeğe davet etse oraya gider miyim,
onunla aynı sofrada oturup yemek yer miyim?
onu bile bilmiyorum ve böyle yaparsam ırkçı biri mi oluyorum, ondan bile emin değilim.

yazarın kendini yargılamaması gerektiğini düşündüğüm durum. bambaşka bir kültürden geliyorsun, onun için doğal olan bir durumu yargılaman ve midenin bulanması çok normal. bu seni çok rahatsız ettiyse bir süre kendisi ile yemekler hakkında konuşmamanı öneririm.

kedi yiyordur demekki. çok normal bir davranış.

çinlidir.