yeni açılmış kebapçıda görülen hürmet

hayatın içindeki küçük mutluluklardan bir tanesi.

kebabı lezzetliyse tamam dedirtendir. genellikle sanayi bölgesine/mahalle aralarına yeni açılan mini kebabçılarda denk geldiğim durum. kebabları da ne hikmetse en meşhur kebabcilarinkinden daha lezzetlidir. tabi o dükkan büyür o işler değişir.*

bu aşırı doğru bir tespit değil mi ya?
özellikle doğu akdeniz taraflarında yaşayanlar çok çok iyi anlamıştır.

yarım porsiyon adana istiyorsunuz ve o kadar çok meze geliyor ki masada yer kalmıyor. ayranda en az 3 parmak boyunda köpük oluyor. yemek sonrası tatlı ve çay ikram ediliyor. garson gelip gidip "beğendiniz mi? bir şey ister misiniz?" diye soruyor. yani birkaç müşteri daha olsa fasıl eşliğinde sunacaklar tabakları.

cidden çok mahçup hissediyorum oradan çıkarken.
çok iyi tespit.

tespit gibi tespittir. böyle bir mekandan çıkıp gerçek dünyaya dönünce bir afallıyorum.

ilk açıldığı güne denk gelirseniz tatlı bile ikram olarak gelir üstüne birde türk kahvesi verirler. mezelerde sınır yoktur. 3 ay sonra da batar.

bizim evin altına garip bir lokanta açıldı. duvarları dökük, garsonlar savruktu. en tuhafı da dönerci döner verirken sigara içiyordu. bu ne lan dedim kendi kendime. bir kez gittim, sonraki hafta baktım kapanmış. senin müşteriye saygın olmazsa iki günde kapanır işte o mekân.

böyle bir yer var istanbul’da adanalı yusuf usta istisnasız ne zaman gitsek hep aynı ilgi alaka, her seferinde ayrılırken mahçup hissediyor insan kendini ve o kadar da rahat güsel bir yer.

kendini asiret agasi gibi hissettiren derin nezaket ve hurmet.

adabi vardir kebap yemenin.