yeni evlilerin eşlerini övme merakı

sahipliyim...
sahiplidir...
sahipsizsin...

iyi de sen nerenin psikopatısın?

sosyal medya denen oluşum sayesinde eskiye nazaran daha fazla maruz kaldığımız bir çeşit sosyal kanser. ulan beğenip hayatınızı birleştirmişsin, çok basit : mutlu olun! ama sen ne diye sürekli "ya benim hatun şimdi bir yemek yapmıştır off ki of" ya da " eşim çok ince ruhlu ve gerçekten benim ruh öküzüm. " gibi cümlelerle üzerime püskürüyorsun? insan neden evliliğinin reklamını yapar ya?

kusura bakmayın ama bokunu çıkarmanın tam karşılığıdır.

evlenmeyi kendine ödül gören insan hareketidir.

ben de yeni aldığım şeylere biraz vakit geçene kadar çok özenirim dikkat ederim. maharet 20 yıl sonra da övmekte sanırım.

muhtemelen aile evinde değer görmemiş kişilerin kendini ispatlama çabası.

sinsice kendini övmektir. bak milyonlarcası arasından öyle doğru bir seçim yaptım ki herrrkes duysun demek bu daha çok. eşim mükemmel çünkü ben seçtim.

bunun bir farklısından bahsetmek istiyorum.

babalar için kızlarının anlamını hepimiz biliyoruz. ablamla biz el bebek gül bebek büyümedik ama babamız için canından içeri olduğumuzu hep bildik.

ablam evleneli 8 9 ay oluyor. ilk evlendiği zamanlar bana çok itici gelirdi, bazen eniştemin yaptığı güzellikleri, tatlılıkları anlatırdı. bir çeşit "bana iyi davranıyor, bundan şüpheniz olmasın." hareketi sanırım.

demem o ki, bazen övmek lazım. anne babaya da değil sadece; mesela sinsi akrabaya!

yine ailemizin içinden biri var, tabiri caizse evde kalmış. herkesin dedikodusunu yapar, ona buna sarar. ne demek lazım, "kocamla gayet iyiyiz, evet!"
dedikodusunu yapacaksa da iyi konuşsun isteriz.

dozunu kaçırdıklarında acaba böyle yaparak kendilerini buna ikna mı etmeye çalışıyorlar diye düşünürüm.