yeni yıla depresif bir şekilde girmek

yorgunum, her anlamda. kanım bile yorgun, akmakla akmamak arasında gidip geliyor.

türkiye'de hepimizin ( burjuvazi dışında) sahip olduğu kolektif ruh halidir. kimsede yeni yıl'ı kutlama hevesi ve neşesi kalmadı. çocukluğumdan hatırlarım, insanlar mekanlara gidemese dahi birbirlerinde toplanır; geniş sofralar kurar, çerezler- kuruyemişler eşliğinde tv'de var olan yılbaşı özel müzik programlarını izleyerek sabahlarlardı. kalkıp göbek atanlar, sürüsüne bereket şen kahkahalar, sürekli ocakta yeniden yeniden demlenen çaylar... geri olduğuna inandığımız yıllarda aslında ne kadar ilerideymişiz dedirtiyor insana..

90'lı ve 2000li yıllarda yaptığımız kutlamalar, bugünden güzeldi. aileydik, beraberdik, beraber olmaya ve birbirimizi sevmeye hevesimiz ama en önemlisi gelecek yeni yıl ile alakalı umudumuz vardı.

şimdi.. hiçlikteyiz.. herkes mutsuz.. kimse kimseyi evine davet etmiyor hatta edemiyor çünkü basit bir sofra kurup, 2-3 paket çerez almanın bile maliyeti neredeyse bir asgari ücret ediyor. insan ağırlamak maddi yük geliyor insanlara.. oturup, normal bir geceymiş gibi sizofrenik bir gün yaşıyoruz.. keza ben size bir üst paragrafta anlattığım gibi kutlamaların bol olduğu ve hiç aksatılmadığı bir ailede büyüdüm. bugün, içinde olduğum durumu çok yadırgıyorum çünkü hep yarım günden sonra genelde tatil edilen 31 aralık günü, akp hükümeti ile beraber işlevsiz bırakıldı. herkes bugün hatta memuriyet bile tam mesai çalıştırıldı.. maksat nedir? maksat insanlar bu günü kutlayamasın... maalesef gerici ve doğmatik yargıları katı bir devlet sisteminin koşullandırmasına boyun eğmeye maruz bırakıldık.. tam mesai çalışan bir insan o trafikte nereye yetişebilir? hadi yetişti diyelim o yorgunlukla nasıl eğlenebilir?

işte böyle böyle bizden alındı ufacık mutluluklar bile.. böyle böyle birbirimizi sevmeyi, beraber mutlu olmayı unuttuk.. herkes kendi evine çekildi ve mutsuz mutsuz bir sonraki güne uyanıyor.


hiçlikteyiz..

sevdiğim adam sağ olsun öyle bir zamanda terk etti ki beni hayatımızın en zor zamanında kaçıp giden ve ne doğum günümü hatırlayan ne de yeni yılımı kutlayan biri olarak 4.5 senelik bir hebaya dönüşmüştür kendileri. inanılmaz gerçekten. onca senelerin hatrı manasız bir şekilde çabucak yok olabiliyor.
doğum günümde hiçbir şey yapmadım. kimse kutlamadı aynı şekilde yeni yılımı da şu anda öyle boş boş bilgisayar başında geçireceğim gibi görünüyor.
çok üzgünüm çünkü çok acıklı lan.
ben nasıl bu noktaya gelebildim anlamış değilim.
ne arkadaşım var
ne görüştüğüm iyi bir ailem
hepsini atfettiğim aşık olduğum adam bile beni öylece bıraktı.
kimsesizlere döndüm.
buradan benim gibilere de selam olsun.
yeni yılımızı kutlarım.

buna izin vermeyi düşünmüyorum. şartlar ne olursa olsun artık mutsuz olmaya zerre kadar tahammülüm yok. her şey güzel olacak ve ben pes etmeyeceğim etmiyorum.
bir başkasının bir hafta yaşasa kendini öldürebilecegi bir hayatı yaşasam da mutsuz olmayı kendime reva görmüyorum. *
özgürlüğüm gençliğimin en güzel yılları ailem tarafından elimden alındığı halde, ruhum hala benim. inanıyorum ki çok mutlu olacağım. *
kuru bir inanç olarak da düşünmüyorum. 2025 yılında geothe almanca b1 sertifikasını almak için çalışacağım. ki eminim alacağım.
kendime ikinci bir ev daha alacağım. hobilerime asılacağım.
asıl hedefim günlük bir saat sokağa çıkmak. öyle veya böyle bunu da kazanacağım.
spor yapmaya devam edeceğim. kendime belki yeni ağırlıklar alırım.
nükleer reaktör gibiyim. istedikleri kadar baskılasınlar ben için için aktifim. *

ben olmak. evet.