yetişkinlerin yalan hayatı

napoli romanları'nın da yazarı olan (bkz: elena ferrante) nin mükemmel kitabı. ben napoli kitapları'nı (4 kitaptan oluşan bir seri) henüz okumadım ancak bu kitaptan sonra direkt sepetime koydum ve okuyacağım. elena ferrante bildiğim kadarıyla yazarın gerçek ismi değil. takma isim kullanıyor ve ismi bilinmiyor. kitaptan biraz bahsetmek gerekirse çocukluktan ergenliğe geçmekte olan gioavanna'nın yaşı ilerledikçe ve aklı erdikçe etrafında olan bitenlerin farkına varması ve gerçekten de yetişkinlerin hayatlarının yalanlar üzerine kurulu olmasını okuyoruz. kitapta giovanna ile birlikte şaşırıp, birlikte üzülüyoruz. anne ve babası gayet kültürlü, zengin, okumuş entellektüel tipler. ancak babası napoli'nin gettolarında büyümüş ve babasının ailesi ile neredeyse hiç görüşmüyorlar. annesi ise daha aristokrat bir ailede büyümüş napoli2nin zengin muhitinden gelen bir tip. babası kendi ailesinden adeta utanıyor. giovanna büyüdükçe ters giden bir şeyler olduğunu fark ediyor. laf arasında evlerinde adeta lanetle bahsedilen halasına benzediğini duyuyor. ve halasını ve babasının ailesini kültürünü büyüdüğü yerleri öğrenmek tanımak istiyor. bu sırada aile dostları olan bir diğer çift ve çocuklarıyla da yakın arkadaşlıkları var. aile dostlarının iki kız çocuğu ile adeta kardeşmiş gibi birbirlerini seviyorlar. giovanna hem halası ile görüşmelerinde babası ile ilgili bazı gerçekleri öğreniyor hem de anne ve babasının birbirlerini aldatmalarına şahit oluyor.
kitap o kadar akıcı ki adete napoli'de bir gezinti yapıyor gibi hissediyorsunuz bazı bölümlerde. güney italya'nın o çekici alt kültürünü iliklerinize kadar hissediyorsunuz. aynı zamanda gioavanna ile birlikte siz de büyüyorsunuz kitabı okurken. ve büyüdükçe masumiyetinizin kaybolduğunu, hatta bütün yetişkinlerin artık masum olmadığını görüyorsunuz. ben kitabı bitirdiğimde içimde bir napoli gezisi yapma isteği oluştu. ve ilk işim yazarın diğer eseri olan napoli romanları'nı almak oldu.

kitap yeni hiçbir şey söylemiyor. klasik heteroseksüel drama, ergen gelişimi felan…
iteleye iteleye okudum ama çok sıkıcı. yani bir tane daha aile dramasına ihtiyacımız var mı, bilemiyorum