yıkılmakta olan bir şeyi izlemenin mantığı

yapılmakta olan bir şeyi izlemenin mantığı ile aynıdır .
eski karıma göre mantıklı eylem bana göre değil. zaten eski karım beni babası sanıyor. git diyorum gitmiyor. dünya neden böyle yanlış düzende. tasarlayıcı mı yanlış yapmış. bu ortadoğu'da normal bu işler. eski karımda böyle şeyler tasarlardi. kendisi ile evleneceğimi zannederdi.

kendimi bildim bileli tekrarlanan veya birbirine benzeyen şeyleri/olayları izlemeyi sevmem. gün batımını dikkatle 1-2 kere izlemişimdir herhalde. anne ve babam bi ara her gün bu olayı izlemek için sahile giderlerdi, biz de çok küçük olduğumuzdan yanlarında giderdik ama cidden bayık gelirdi bana. başka şeylerle ilgilenirdim o civarlardaki.

tanım: yıkılmakta olan bir şeyi izlemek bir kere yapacağım/yaptığım bir şeydir. hayatımda iş makinelerini, onları bir şeyler yaparken veya yıkarkenki aktivitelerini yeterince süre izleyip, anlayıp orada bırakmışımdır. yani anca, mesela otobüs bekliyorsam falan ve yakında böyle aktiviteler varsa öylesine seyredebilirim bunu; özel bir keyfim/zevkim değildir. istisnalar dışında filmleri bile ikinci kez izlemem. kendim dahil olmadığım olayları (bkz: pasif eğlence) bir kere tecrübe etmeyi tercih ederim normalde. elbette spor müsabakaları buna dahil değildir. neticede bina yıkımı izlemek ve spor maçı izlemek birbirine benzetilebilir. onlarda bile tuttuğum, sempati duyduğum sporcular/takımlar yoksa genelde izlememe yoluna giderim. eğer aktivitelerin içinde kendim aktif olarak varsam (örn. bilgisayar/video oyunları) işler değişebilir.

aynada kendimi çok izlerim. bir mantığı yok

yıkılan hayallerimin ardından, "ne güzel kurmuştum hâlbuki" de diyemeyeceksem, neden hayal kurayım ki?
*

hayatım