dizi izlemenin uzun vadede anlamsız olması

bildiğin ölü yatırım. bence onun yerine nitelikli edebiyat eserleri okumak daha anlamlı. 200 bölümlük dizi var. iş mi bu şimdi.

dizi izlemeye yatırım gözüyle bakılmalı mı önce bunu konuşalım. dizi ile kitap okumayı farklı değerlendirmek lazım. ayrıca 8 bölümlük netflix dizileri de var. her dizi uzun değil.

dizi dediğin 1 saati geçmeyecek. ne o öyle 2-3 saat boyunca insanı tv başına kilitlemek?
dizi mi izliyorsun reklam mı belli değil. çok anlamsız.

(bkz: uzun vadede hepimizin ölü olması)

katılmadığım tespit. yabancı dizi olarak 1973 yılından beri “yalan rüzgarı” nı, türk dizisi olarak da 2006’dan beri “arka sokaklar”ı izler, günümü gün, ömrümü ömür ederim.

200 bölümlük dizi nedir abicim?
arka sokaklar mı?
onu izliyosak zaten kafa gidik demektir.

mutluluğun, kafa boşaltmanın anlamsız geldiğini düşünen insanların görüşüdür.

asla yapmadığım/ yapmayı istemediğim bir eylem.üstelik dizi izlemeye sabrım yok.oturup saatler bağlamayı anlamıyorum..


onun yerine alternatif bir sürü şey yapılabilinir.

hayatın eğlenceli tarafını göremeyen yazar beyanı. dizi izlemeye neden yatırım gözüyle bakarsın ki? saçma sapan dizi izlemedikten sonra (arka sokaklar, sadakatsiz, kiraz mevsimi vs.) hiçte anlamsız değildir. zengin erkek fakir kız konseptli aptal aşk dizilerini izlemek vakit öldürmekten başka bir şey değil, orası doğru. ama sherlock, vikings, walking dead, got, himym vb. diziler gayet de hojdur.

bu dünyaya anlam katan ilişkiler. ilişkiler de özünde duygu hissetmek. duygusal olarak hayattan beklediğini bulamayan bazı insanlar bu duygusal boşluğu ikame edecek bir şeyler arama ihtiyacı hissediyor. dizi ve filmler bizim duygu dünyamızı bu yönüyle etkiliyor.

psikolojide ayna nöronlar var. bu nöronlar sayesinde insan beyni gördüğü duyguyu kopyalayarak yeniden üretiyor. gülen birini görünce beyin bu duygusal tepkiyi yaşıyor.

dizi izlemek ya da daha genel olarak bir şey izlemenin temel amacı zaman geçirmek değil. izlediğiniz oyuncuların girdiği karakterin yansıttığı duyguyu yaşamak ve yapay da olsa bununla bir tatmin sağlamak. o duyguyu yaşatan olayların içine kendini konumlandırmak ve mutlu olmaya çalışmak.

sokağa çıkıp biriyle tanışıp sevgili olmak üzere görüşmek her insanın cesaret ettiği bir şey değil. kendini ortaya koymak ve bunun sonunda istememek, beğenilmemek var.

diziler bu riskten kurtarıyor bizi. pandemi var kafeler kapalı ve sosyalleşemiyoruz. virüs bulaşır endişesi ile tokalaşamadığımız yerde daha ileri düzey bir fiziksel temasta kurulamıyor. yeni tanışılan her insan bir risk çünkü aramızda hasta olup belirti vermeyenler var.

(bkz: hayatın anlamsız olması)

uzun dizi izleyemeyen bir izleyici olarak tartışmalı bulduğum beyan.

ben mümkün mertebe az bölümlü, az sezonlu, yersiz bakışmalar ve boşluk doldurma çabasıyla yazılmış diyaloglar içermeyen dizileri tercih ediyorum. sezonlarca yıllarca süren dizileri izleyemiyorum. tecrübeyle sabit bir tercih bu. televizyonda, internette, haftalık düzende ya da maraton halinde türlü izlenceler denedim ve bu sonuca vardım. uzun olanlardan çok kült birkaç dizi haricinde hiçbiriyle uzun süre haşır neşir olamadım, genelde hepsini yarım bıraktım diyebilirim. severek başlayıp inatla izleyip beşinci sezon ortasında mide bulantılarıyla ayrıldığım diziler oldu. fakat yayın sürecine izleyici olarak televizyon aracılığıyla dahil olduğum, yıllar süren tatlı bir haftalık rutine dönüşmüş dizeler de oldu hayatımda.
izlence alışkanlıklarım ve bu alışkanlıklardaki değişimlerle ilgili uzun vadeli bir yargıda bulunmak yersiz olabilir. koca fahrettin*in de dediği gibi, bu konuyu gündemde tutmanın kimseye bir faydası olmadığı kanaatindeyim.

köylü tipi pragmatizme güzel örnektir.

kitapla kıyaslanmamalı bence. çünkü kitabın da niteliklisi niteliksizi olduğu gibi dizide de bu durum mevcut. oturup aşk101 izlersen tabii ki anlamsız ve boş bir yatırım olur ama güzel konulu, çekimleri iyi, senaryosu iyi, oyunculukları iyi ve karakterleri iyi yazılmış şeyler izlemek birçok şeye kapı açar.
dizideki karakterler benim için yeni insan tanımak gibidir. kaliteli dizilerden söz ediyorum elbette. dizilerin konularının farklılıkları sebebiyle hayal gücünüz de etkilenebilir. dizi karakterlerine ait psikolojik tahliller de yapabilirsiniz. dediğim gibi, yeni birini tanımışım gibi hissettiriyor.
farklı hayatlar gösteriyor bana. mesela ben bir astrofizikçi tanıdım. bir sürü şey öğrendiğim dizi karakterleri oldu. farklı şeylere merak saldım sırf dizilerde görüp neymiş diye baktığım.
aslında biraz da izleyicinin merak etmesine bağlı oluyor.
sadece yabancı dizi olması bile aslında büyük bir etken. yabancı kültürleri görebiliyorsunuz. şehir değiştirmek bile insanı ne denli değiştirebiliyorken başka bir ülkede yaşayan insanların hayatlarına tanıklık edebiliyorsunuz. sitcomdan tutun bilimkurguya kadar aslında dizilerden çok fazla çıkarım yapabilirsiniz.
hepsini geçtim, dil öğrenebilirsiniz yâhu. diziler aslında bir çocuk gibi mâruz kaldığımız yabancı dilleri barındırıyor. benim en büyük yardımcılarımdır! dil öğrenmek, dile mâruz kalmak bile güzel.
ayrıca insan tüm hayatını sadece kendine yatırım olarak değerlendirebileceği şeyler üzerine kurarsa psikolojisi bozulur yâhu. boş şeyler de izlemek lâzım kafa boşaltmak lâzım. ne bileyim, bunlar bile çok normal şeyler. çok normal istekler.
hayatımı dizi film kitap üçlüsünden faydalanma üzerine kurmuş da olabilirim, yine de iyilerdir.

şahsen breaking bad ve fringe'in tek başına çürüteceği iddia, tez.

öte yandan bazı diziler* de var ki; hakikaten zaman kaybı duygusunu, "ne yapıyorum ben?" ve "güzel başlayan bir hikayeyi sonradan nasıl p.ç ederiz?" sorusunu çok net açıklıyor.