yoğurda toz şeker ekleyerek yemenin keyfi

içine biraz da çilekli reçel koyunca çok güzel oluyor.

(bkz: şeker bağımlılığı) ...

bazı tatlar anlatılmaz yaşanır.

kanlicada yogurt yemek isteyen bayanları bekliyorum efenim.

ben ki o kadar tatlı sever bir insan olmama rağmen yoğurda şeker veya bal gibi tatlandırıcıların eklenmesini lezzet bozucu buluyorum. yoğurt ekşimtırak olmalı, sarımsak gibi keskin tatlar eklenmeli sadece. tabii bu zevkler ve renkler meselesidir.

toz şeker yerine pudra şekeri tercih edilirse alınan keyif artar.

dede ya da bebe keyfi.
neyse.

bunu yiyen insanın damak zevkinden şüphe ederim.

yaşım 6. sabah yalandan bir kahvaltı yapıp atmışım kendimi sokağa.hava sıcak çok sıcak. sokağın en güzel en büyük sekseğini çizmişim. sonra ''anneeee'' diye sesleniyorum bizim eve doğru. ''para ver dondurma alcam, şu çilekli olandan.'' söylene söylene veriyor.

yağ satarım bal satarım oynuyoruz sonra çocuklarla. o koşturmaca, sıcak toz kokusu hala burnumda. tekrar sesleniyorum: ''anneeee karnım acıktı, salçalı ekmek bide su.'' sepetle salıyor sağolsun. ufaklıkla evde ben de başında onu uğraştırmadığım için memnun.

oyunlara devam.. ortada sıçan, istop, dokuz taş... akşam ezanı okunuyor. annem bağırıyor bu sefer balkondan: ''hadi yemek hazır gel artık!'' sokaktan birer birer eksiliyor çocuklar. aklım hala eve gitmeyenlerde.
neyse üçer beşer çıkıyorum merdivenleri. sofra hazır patates kızartması ve köfte off. televizyonda şirinler başlamış. haberlerden hemen öncesi. keyifle yiyorum yemeğimi. sonra evdekilerin çay faslı başlıyor. mutfağa koşuyorum. dolaptan buz gibi yoğurdu alıp, şekerlikteki toz şekeri boşalıyorum yavaş yavaş. eveet kaşıkla karıştır, tadına bak, biraz daha şeker ekle, tamam oldu.
şimdi o lacivert şişko koltuğun en köşesine çekilip keyfime bakıyorum.. günün tüm yorgunluğu o soğuk tatlı lezzetle geçiveriyor. bu başlık beni nerelere götürdü ah bee.

çocukluğumun tadıdır.