yol yordam öğretmeye çalışan insan tipi

neredeyse tur bindirilir ama uyarılarda bulunarak küstahlık yapar. her öne gelen kişi ciddiye alınmamalıdır.

itici bir davranış gibi görünüyor ama her şeyin bir adabı olduğunu görmezden gelen biri için bak aslanım yanlış yapıyorsun bazı görünmez kuralları hiç edip onların içinden koşarak geçiyorsun diyen insan tipidir. günlük yazar gibi tanım girilmez. her kuşun eti yenmez. sen öyle düşündün diye bir olay durum öyle olmak zorunda değil. cabani boşa harcama gibi örnekleri vardır. yerine göre güzel hadiselerin farkında olan kişidir. ama bahsettiğim (bkz: ukalalık) boyutunda olunca tatsız, sevimsiz kişidir aynı zamanda.

sahil kenarında yaşayan, keçe kazak giyen, sakalları ile bıyıkları birleşmiş balıkçı amca bu.
nerede olsa tanırım.

buradaki sıkıntı azıcık farkındalığa ulaşan ya da birazcık bilgi kırıntısına sahip olan herkesin ben biliyorum edasıyla karşısındakine konuşuyor oluşu. yol yordam öğrenmenin ilk aşaması susmayı öğrenmek ve herkesin her konuyu bilemeyeceğini anlamasıdır.

birilerinden akıl almayı eksiklik, zavallılık sananlar tarafından topa tutulan insan.

akıl akıldan üstündür. bugün ben sana bir konuda yol yordam öğretirim, yarın sen bana öğretirsin. herkesin deneyimlerinden ders çıkarabiliriz. ne var bunda bu kadar delirecek? hakaret falan etmeden, küçümsemeden güzel güzel "bunu yapma", "şunu şöyle yap" diyen insanlarla uğraşmayın. yeri gelir onlar da sizden akıl alır. bunun olabilmesi için iyi geçinmek gerek tabii insanlarla.

ben bayılıyorum böyle insanlara. hiç art niyetli olanıyla karşılaşmadım şimdiye kadar. hepsi tanımadığı kişiler için bile silahları kuşanıp sizin savunucunuz kesiliyorlar ve abi/abla edasıyla tavsiye veriyorlar.