yorgun zihinlere öğüt veren yaşlı sorunsalı

dinlemesi zordur. hayat onların yaşadığı gibi değildir artık. o zamanlar her şey insan gücüyle yapılıyordu, evet yine yorucuydu fakat artık yaşamak daha tehlikeli ve zor. bunu bilmeden öğüt verirler fakat karşılarında bilumum psikolojik rahatsızlıklar ve geçim sıkıntısı çeken bireyler vardır. mutsuzluktan perişan halde olan birine öğüt veremezsiniz.
bir kaptanperaesteroidd ukdesi.

bazı şeyler yıllar geçse de değişmez. evet, işlerin yapılış şekilleri, insanlar, çevreler, yaşam şartları değişir ama temel bazı duygular, işler, yenilebilecek kazıklar aynı kalır.

bazı yaşlıların kafa ütülediğini kabul etmekle birlikte, tecrübeye saygı duymayı seviyorum. bütün hataları kendi başıma yapacak kadar uzun ömrüm olduğunu düşünmüyorum çünkü. ben de bazılarınız için yaşlı kategorisine girdiğim için, daha önce eşekten düşmüş birinin fikirleri olarak değerlendirebilirsiniz. *

yorgunluk, yaşlılık pek anlamam ama genel olarak yıllar, olaylar, temalar değişiyor ama insan davranışları hiç değişmiyor. hain yine hain, sadık insan yine sadık. orta dünya, tekno dünya, post apokaliptik dünya ya da uzaylı zombi karışımı istila edilmiş dünya. insan davranışları bu öğütleri bence zamansız kılıyor. tabi ki de tüm öğütler değil. öyle işte.

zaman içerisinde yapmış olduğumuz yanlışları, keşkeleri anlatmak isteriz bazen.
bunu böyle yapmasaydım böyle olabilirdi gibisinden.
ha öyle yapmasaydık dediğimiz gibi olurmuydu bilinmez. ama bu, yaşını almış ve o zamanı yada o seçeneği kaçırmış kişi için daima içinde bir yaradır çoğu zaman arkadaşlar.
işte öğüt denilen, nasihat denilen şey tam olarak budur. en basitinden sigara öğütleri mesela.
24 yılın üzerinde bir zamandır sigara içen biri olarak, daha 20 yaşında ki bir genç insana, "bunu yapmamalısın ben yaptım ve böyle böyle oldu" gibisinden bir nasihatın nasıl rahatsız edici bir tarafı olabilir ki?
başlıkta belirtilen "yorgun zihinler" in yorgun olmasının en büyük sebeplerinden birisi acaba karşılaştıları durumların çoğunda "hazırlıksız" olmaları olabilir mi? böyle bir soru sorulabilir mi peki?
zira tecrübe dediğimiz yetenek, hatalı kararlarımız neticesinde karşılaştığımız olumsuzluklarda artık ne yapmamamız gerektiğini biliyor oluşumuz değilmidir?
o sebepten "o yaşlılar" sizleri, bazı şeyleri yaşarken ne kadar zorlandığınızı görüp, zamanında kendi başlarından da benzer bir olay geçtiği için uyarmak istemiş olabilirler.
ben şahsen gençliğimde bana yol gösteren, elimden tutan birilerinin olmasını, beni uyarmasını çok isterdim.
yani dostlarım, adına hayat denilen bu saçma sapan yaşamda mümkünse eğer bazı şeylere hazırlıklı olabilmek her zaman iyidir.