yüz güzelliği ile karakteri farklı olan insan

allah herşeyi herkese eşit vermiyor maalesef ki

aldatıcıdır.
tabiri yerindeyse tatlı bir zehirdir.

vardır elbet. ama ben insanın karakterinin yüzüne, gözlerine, sesine, ufacık mimiğine yansıdığını düşünenlerdenim.

gözler kalbin aynasıdır der susarım

karakterle dis gorunus arasinda nasi bi korelasyon olmasini bekliyorsunuz ki? sacma.

benimdir.
ruhum güzel iken tipsizlik sendromu ile karşıkarşıya olduğum durumdur.

büyüklerin bir sözü vardır
yüzü lokum gibi huyu b**um gibi

yüz güzelliğiyle karakter arasında anlamlı bir bağ yoktur.ama insan birçok konuda estetik yargılarıyla hareket eder.yürürken karşıdan tipini beğenmediğiniz biri geldiğinde yolunuzu değiştirmek, diğer böcekleri öldürürken uğur böceğini sevimli bulmak gibi.hatta estetik yargılar suça ve suçluya bakış açısını bile etkiler.bir cinayet haberi izlerken yanımdaki kişilerden sürekli duyarım şu lafı: "zaten tipinde meymenet yokmuş." diğer taraftan birçok katil ve tecavüzcü için-sadece tipinden hoslanıldığından dolayı- serbest bırakılmaları adına kampanyalar yapılmıştır. bu kişiler cezalarını çektikleri süre içerisinde hayran mektupları almıştır ve bazıları hayranlarıyla evlenmiştir.

bazen münavdan en güzel görünen meyvayı seçersiniz sıra yemeye gelince içinin çürüdüğünü görmek size kaybettiğiniz tek varlığın paranız olmadığını da göreceksiniz..

"melek yüzlü şeytan ruhlu canavar"dır. eskilerde böyle değişik bir mizah anlayışı vardı. yaşlılar bilir. ama nerede duyduğumu hiç hatırlamıyorum. ne kadar haklı bir söylem. ben böyle birilerini hatırlıyorum.
aslında "kalbinin güzelliği yüzüne vurmuş"u da geçersiz kılıyor bu durum.
nasıl ayıracağız?

gördüğünüz an kaçın, yorar çünkü

yakışıklı erkeklerin genelde sesleri kötü oluyor diyollar (bkz: swh) (ya da tam tersi) hiç rastlamadım.

aynı zamanda karikatürü de olan hadisedir. ve bu geceki duam:
süpaneke, dinimiz amin. *

bence bunu sadece güzel yüzlü fakat kötü karakterli olarak algılamamak lazım. tam tersi de olabilir. dolayısıyla kimseye ön yargı ile yaklaşmamamız, kitabı kapağına göre yargılamamamız gerektiğini hatırlatmalıdır bize.

(bkz: yüzü ile sesi alakasız olan kişi)

aslında bu durum çok şey anlatır.

surete aldanma diyor işte açık açık.

kimden ne çıkar bilinemiyor, gördükleriyle karar verenler görmediklerine yem oluyor.

tabii ilk karar her zaman gördüklerimiz üzerinden verilir, sonra da acı acı bu gerçeklerle yüzleşiriz.

suret siretin aynasıdır der zarifoğlu. erzurumlu ibrahim hakkı'nın marifetnamesi'ndeki kişilik analizlerinde de su götürmez gerçeklere kapı açmış. güzel de kime göre güzel belki güzel değil karakterini göremeyecek kadar aşıksınız o onda belki de. veyahut güzel estetik ve benzeri uygulamalar sayesinde çirkinliğini maskelemiş bu şekilde hem bedenen hem ruhen.

bu başlıkla karşılaşınca direkt aklıma bacon'nın güzellik üzerine yazdığı düşünceleri geldi.

francis bocan - denemeler
gayet sade, anlaşılır bir dili var. okurken sıkılmazsınız. tavsiye ederim.