yüz kızarması

istemsizdir, kontrol edilemez ve haricidir, isilik gibi. diğer yandan, beyinsel fonksiyonların en üst kademesindeki düşünce ve duyguyu gerektirir. mark twain," insan yüzü kızaran tek hayvandır." diye yazmış.
ya da yüzü kızarması gereken.

genelde yalan söylerken gerçekleşir. gerçekleşmiyorsa bir tane daha yüzü var demektir.

utanma halinde gerceklesir. kisinin utanc duygusu yoksa, ar damarı catlamissa, yalanciysa yuzu kizarmaz efenim. idmanlidir cunku kendisi. ten renginde kalabiliyordur.

kendimi bildim bileli çektiğim sıkıntı. hayır anlamıyorum kızarabilirsin ama bir yanağım nerdeyse tamamen kızarıyor diğerinin yarısı böyle saçma sapan bir görüntü ortaya çıkıyor, hemen geçmiyor da. bu zamana kadar benim gibi kızardığını gördüğüm tüm arkadaşarım tatlı, allık sürmüş gibi kızarıyor;sevimli oluyorlar. bense 5 yaşında allık sürdüğüm halime dönüyorum.

yaşayan insan için büyük sıkıntıdır.
ben genelde utanınca ya da heyecanlanınca kızarıyorum. kızardığımı hissedince, daha çok kızarmama engel olamıyorum. çok garip bir döngü.
çocukluğumdan beri geçmeyen, aşamadığım nadir şeylerden biri.

insan yüzü kızarabilen hayvandır. yani utanma yetisi olandır. utanma yetisinin silinmeye yüz tuttuğu çağımızda, keşke bazı insanlar hatırlasa bunu...

çoğunlukla yaşadığım olay üzüldüğümde, kızdığım da, mutlu olduğum da bu liste böyle uzarrr gider hiç sevmem bu yüzden.