zamana bırakmak

hani bütün kitapların yazdığı, bütün dillerin söylediği gibi; hayat uzun bir yol insan bir yolcu. bu yolculuk esnasında zaman öylesine hızlı akar ki, birçok defa birçok yükün altında kalır, ezilir ve kırılırız. hele kalp kırıklarımız, o çocukken düştüğümüz diz kırıklarımızdan daha kötü olur.

işte bu gibi zor ve önemli problemleri çözmeye çalışmak, çözülemediği durumlarda bazı şeyleri "zamana bırakmak" en doğru karar olur.
zira bunu böyle yapmayıp kendi kendimize ısrarcı bir tavır sergilememiz, dahası bunu bir tartışma konusu haline getirmemiz mevcut problemi çözmeyeceği ve daha da zorlaştırdığı gibi, yeni sorunların ortaya çıkmasına sebep olabilir.

belki bu yol gösterici yaklaşımın esas alınıp uygulanması bizi gereksiz stres, gerilim ve bunalımlardan kurtarıp huzura kavuşturur. sabrı öğrenerek zaman ile olgunluğa erişmemizi sağlar. bu şekilde geçip giden zaman, bizim için daha çok değerli olabilir.
---
belki de nazım hikmet'in dizelerindeki gibidir.

"önemli olan zamana bırakmak değil, zamanla bırakmamaktır..."

bir de şöyle bir tipi vardır.

fakir bir varoşsanız hiçbir şey fark etmeyecektir.

zamana bıraktığımızı, zaman bize bırakır mı?

(bkz: nadas’a bırakmak)

(bkz: zamanla bırakmak)

zamanın hayal kırıklığına uğrattığı insanların güçlükle gerçekleştirdikleri bir eylemdir.

başa çıkamadığımız durumlara karşı, bir teslimiyet hali.

akışına bırakmanın kardeşi.

zaman kavramı.. insanoğlu bence zaman kavramını hiç anlayamamıştır. sürekli bir koşturmaca halinde zamanın nasıl geçtiğini ruhlarımız bile duymazken, anlamazken, biz bile kendimizi zamanın içine bırakıp sürükleniyorken nasıl bir şeyleri zamana bırakmayı tercih edebiliriz ki? zaten çoğu şeyi farkında olmadan zamana bırakıyoruz. zamana bırakmak.. bence zamana bırakmak hiçbir şeyi geçirmiyor. hiçbir şey eskisi gibi düzgün olmuyor zamana bırakınca. sadece acı veren bir şeyse acısı hafifliyor. zamanın yaptığı tek şey hafifletmek..

bırakamıyorum uykularım kaçıyor ona da vergi gelir diye .

olası bir kulak enfeksiyonu, vücut yaralanmaları v.s. gibi sağlıksal problemlerin geçmesindeki temel kural.

murathan mungan'ın bana zamandan söz ediyorlar şiirinden bir kısım geldi aklıma:

"zaman alır sizden bunların yükünü
o boşluk dolar elbet, yaralar kabuk bağlar, sızılar diner, acılar dibe çöker.
hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir.
bir yerlerden bulunup yeni mutluluklar edinilir.
o boşluk doldu sanırsınız.
oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir."

zamanla geçiyor mu, yoksa eksildiğimiz yerlerden kaybettiğimiz için geçmediğinin farkına mı varamıyoruz bilmiyorum.