zaten yaşamayan insanların ölümden korkması

enteresan bir durum...
adama bakiyorsun, gelmis kac yasina,
hayatta ne bir basarisi, ne bir amaci var...
cepte para yok, evden ise, isten eve bir hayat... oda bir isi varsa tabii...
yarina ait en ufak bir umudu yok...
ama bakiyorsun, olmekten korkuyor...
....
arkadas, sen zaten yasamiyorsun ki!... sadece nefes alip veriyorsun...
...
tabi diyemiyorsun oyle yuzune ama...enteresan.

aslında yaşamadığım doğrudur.

yavşaklıktır.

canın ne kadar tatlı olduğunu,
kalbiniz 1 defa fazla ve güçlü atım yaptığında,
bir kere nefes darlığı yaşadığınızda,
bir kere sağ veya sol göğsünüze bıçak gibi ağrı saplandığında,
bir kere kuluncunuz ağrıdığında,
bir kere beyniniz zonkladığında,

ve tabii allah hiçbirini yaşatmasın,
anlarsınız.

geçicidir çoğu.
bir gün geçmeyeninin, bu şekilde geleceğini anlarsınız ama.

ölümden korkarsınız sonra.

#3592800
aslında haklısın dostum. tuhaftır galiba en korkmaması gerekenler en çok korkuyor gibi sanki.. (bazen düşünüyorum da acaba diyorum 'çıkmayan canda umut vardır' lafı bu nedenle mi söylenmiş diye. hani canı çıkmış da aslında, umut kalmış durumda mı yaşıyor kimileri. )
yaşamakla nefes alıp vermenin aynı şey olmadığını insana unutturan şey ne.. kim bilir. bir şekilde 'yaşayabileceğini umut etmek' belki de..
gerçek olan şu ki: yaşamak güzel şey vesselam.. umutlu olmak da.. ve ne yazık ki umut yaşamsız olmuyor ve hatta yaşamın yerine geçiyor malesef.