zebun etmek

divan şairlerinin çok kullandığı bir kelime olup aciz bırakmak , güçsüz kalmak anlamlarında kullanılır.

türk dil kurumu güncel sözlüğüne göre güçsüz bırakmak, zavallı duruma düşürmek ve getirmek anlamına gelen sözdür.

dünyanın bize hissettirdiği eylemdir aslında. dünya karşısında zaten kaybettiğimiz bir savaşı verirken bir yandan da işçi kaza sigortasına lanetler okuyoruz. gücümüz yok, gölgelerin ardında bile güçsüz kuvvetsiz kudretsiz kalmış şişindikçe patlamaya bir adım daha yaklaşan kurbağalar gibiyiz. ve çocuklar bizi şakadan taşlarken biz gerçekten ölüyoruz.

kral çıplak diye bağıran şom ağızlı çocuğu susturmaya çalışan mutemetler gibiyiz. dünya ezdikçe bizi, biz onun yanında olduğumuzu göstermek için didinip duruyoruz. kuzeye doğru gidip kendimizi yepyeni nurtopu gibi sendromlar ediniyoruz. o kadar zavallıyız ki zavallığımızı birbirimizi öldürerek renklendirmeye ve maskelemeye çalışıyoruz.

dünya bizi zebun etti, biz de onu yok etmek için küresel olarak ellerimize hohlayarak bir sıcaklık yarattık. bindiğimiz dal kendi derdine yansın. biz o kadar düştük ki dahası mümkün değil.

zebun olduk. mutluyuz. mutlu taklidi yapıyoruz ve bu taklidi o kadar iyi yapıyoruz ki ancak üçüncülük madalyasını bronz bir heykel gibi veriyorlar elimize.