zeki ama kaba çocuk vs nazik ama saf çocuk

kaba olsa bile zeki bir çocuğum olmasını yeğlerdim tabii ki de. çünkü diğer çocuk hayatta kaybeden safta olurdu maalesef. böylesine sahte bir dünyada itibar görmesi zor olurdu o çocuğun, ve yazık olurdu doğrusu. ama zeki çocuk öyle mi? şeytana pabucu ters giydirir vallahi. belki babasına bile sallar, öfkelenir ama, sonuçta çocuk zeki. hata yaptıysa da illaki özür diler sonunda. yaniğğ sanırım, o kadar da öküz olmasın di mi?

aynı zamanda diğer yazarların da düşüncelerini ve gerekçelerini merak ettiğim başlıktır.

amalarla yaşayan çocuk.

kaba bir çocuğa kabalığın nasıl bir şey olduğunu anlatırsan zeki olduğu için anlayacaktır ve belki de kaba olmamaya çalışacaktır. ama saf birisine gerçek dünyayı anlatmak ve onunla mücadele etmesini sağlamak daha zor gibi geliyor bana.

nazik ama saf çocuk olmaz genelde. tüm nazik insanlar saf olarak algılanır. insanlara karşı iyiysen, kurallara uyuyorsan, saygılıysan safsın diye düşünülür. ve kaba insan bu nezaketini suistimal ettiği için zeki olduğu düşünülür.

bakugo vs midoriya :d

zeki kaba çocuğun tekte alacağı versustur. good boy'ların bir piyasa değeri yoktur.

zeka çok önemli benim için

oğlum. zeki ama dan dan duygusunu ya da sende gördüğü olumsuzluğu çat diye söyler.
kabalık değil de açık sözlülük bence yaptığı.
nazik ama saf olmasından kat kat iyi.

yerine göre gayette nazik ayrıca.
ne övdüm be gece gece :)
analık böyle bir şey. gecesi gündüzü yok çocuğunu övmenin. 24 saat mesaidesin.

nazik ve safım :)