zor koşullarda insanların çocuk yapma nedenleri

bir dergide okuduğum ilginç bir bilgiyi paylaşıyorum. sebebi ontolojik kök salma güdüsü imiş. yani evrimsel süreçte tüm bireyler bir şekilde hayatta kalma mücadelesi içindedir. hayatta kalmak için temel gereksinimler beslenme, barınma olarak sıralasak da üreme evrimsel olarak canlıların nesillerini devam ettirme içgüdüsünden dolayı en önemlilerinden. hatta en temel içgüdü. her canlı üreyip neslini devam ettirmek ister bilinç altında. koşulları zor olan bireyler de bu içgüdüye sahip ve bilinç altı da buna koşullanmış. dolayısıyla ürüyorlar. bol bol. hani 'şehirlere bombalar yağardı her gece biz durmadan sevişirdik' var ya, işte onun bilimsel dayanağı bu ontolojik kök salma güdüsüymüş. peki diğer bireyler neden yapmıyor bunu? çünkü içgüdülerini bastıracak şekilde kendilerini yetiştirmiş, toplumsal öğretileri ya da yaşam tarzlarını benimsemiş olma ihtimalleri yüksek.

bunun biyolojik ve evrimsel kökeninden ziyade; çevresel faktörlerle büyüyen çocuğun, gördüğü ve duyduğu kalıplarla bilinç dışında böyle bir düşünce yerleştirmesi olduğunu düşünüyorum. şöyle ki, belli bir olgunluğa gelmiş çoğu genç yetişkinde bu tarz fikirler mutlaka oluşuyor. bu bir yerde de, kişinin kendinden bir ‘şey’ olduğunu görmek istemesi gibi kabaca ifade edilebilir. birey, burada büyük bir kibrin etkisi altında; biz buna spesifik olarak narsisizm bile diyebiliriz.

çünkü evlilikleri iş anlaşması gibi görüyorlar..
baktı iflas ediyor dur bir çocuk yapayım da mevcut ekonomi düzelsin..
çok mu zor medenice ayrılmak..evlilik kadar boşanmakta doğal.. kangren olmuşsa kesip atacaksın bu kadar.. işi dramatize etmenin, son bi defa demenin yada sorunların üzerini bi cocukla kapatmaya çalışmanın mantığı neden? lütfen bilen varsa beni de aydınlatsın.. çünkü gerçekten anlamıyorum..

içgüdüdür. insanlar nesilleri tehlikeye girdiği an tavşan gibi üremeye başlarlar.

bana göre zor koşullarda da normal koşullarda da çocuk yapmak saçmadır. yazarlar kitaplarını, ressamlar resimlerini bırakır diğer insanlara. bu insanların bırakacağı ne vardır dünyaya? çocuk. hatırlanmak ister, soyunun devamı gelsin ister ama yaptığı şey çok bencilce bir harekettir. başlıktaki soruya gelecek olursak eğer burada inanç giriyor olabilir işin içine ama emin değilim. prezervatif alacak kadar paran yok ama çocuğun varlığını öğrendiğinde kürtaj günahtır, her çocuk rızkıyla gelir gibi züğürt tesellisi laflarla kendilerini avuturlar. sonuç mu? olan çocuğa olur.

ardını düşünmeden çocuk yapanların ezici çoğunluğu eğitimsiz, şehirleşememiş insanlardır. bunların ana babaları da eğitimsiz ve köylü olduğundan öyle görmüş, gördüklerinin ötesini öğrenenmişlerdir. başka nizam bilmezler.

ilerde elden ayaktan düşünce hayat dahada zorlaşacağı için çocukları olursa onların kendilerine bakacağını düşünürler.çok daha önceden ise buna ek olarak -tarımla uğraştıklarından- tarlada iş gücü olsun diye çocuk yaparlardı.

tamamen bencil ve saçma ötesi bir düşünce. çocuğa daha doğmadan (don biçmek gibi) ağır travmalar ve mutsuzluk huzursuz yüklemek omuzlarına