normal sözlük yazarlarının karalama defteri

kilometrelerce yol.
kilometrelerce müzik.
zamanı durdurmaya yetmiyor oysa melodiler.
ve gözler takılıyor bir beyaz spor ayakkabısına.
ve gözler takılıyor bir demir parçasına.
ve kapaklar iniyor kirpiklerin ardından.
küskün olamıyoruz hayata.
izin vermiyor.
nefes alıp vermemiz izin vermiyor bu oyunu bozmaya.
ufak bir kağıda bunları karaladığında gün ağarmak üzereydi. masanın üzerinde akşamdan kalan kahve bardaklarının lekelerine bakıyor bir yandan da yazıyordu. bir kedi geçti, bir köpek havladı.
oldukça sıkılan bu insanı kim canlandıracaktı.
kendi kelimelerinden bile uzaklaşmış... kurtaracak benzeri insan var mıydı?
bir ıstakoz, bir kaplumbağa, bir balık…
göreceğini görmüştü.
şimdi sahile gitme zamanıydı.
dalgalarla konuşma vakti.
su dinlerdi.
su dururdu.
su dalgalanırdı.