yaş ilerleyince evlilik üzerine daha çok düşünmeye başlıyorsun. insan neden evlenir? yalnız kalmamak için mi? bir sırdaş, yoldaş edinmek için mi? yoksa çocuklarım olsun ve neslim devam etsin diye mi? çevrenin baskısından yahut ailenin baskısından kurtulmak için mi?
gözlemlerin neticesinde erkekler “düzenim olsun” diye, kadınlar ise “kendi evi, kendi düzenini kurmak”, “ romantik beklentiler”, “ yalnız kalmamak”, “baba evindeki baskıdan kaçmak”, “maddi olanaklar” yahut günümüzde evlilik üzerine gösteriş çok fazla düğünler, nişanlar, sözler, takılan altınlar, evlilik sonrası yemekler vb konularda gösteriş mecralarında eksik kalmamak için insanlar evliliği tercih ediyorlar. tabi bu saydıklarım arasında eksiklerim muhakkak vardır.
vemiz olarak düşününce ki biraz hayalperest de düşünüyorum sanırım.
hayatı biraz tecrübe edince gerçekten bütün samimiyetsizliklerin, çıkar ilişkilerinin, gıybetin, dedikodunun, hasetin, küfürün, yalanın, ye kürküm ye’cilerin içerisinde ayakta kalmak çok zor. şu hayatı gönlüyle yaşamak isteyenlerin illa ki bir noktada kendi dünyasını kurması gerekiyor. bu dünyada da tek başına olmak, mücadele etmek gerçekten zor.
kendi çıkarlarını düşünmeden, yalansız, güven ve sadakat üzerine inşa edilmiş muhabbet haliyle bu dünyada yaşlanabileceğin yoldaş, arkadaş, dost, gönüldaş, iki cihanda da kol kola yürüyebileceğin “o olmadan cennete dahi girmem” diyebileceğin bir gönül ehliyle benden bize geçebilmektir bence evlilik.
not: bu arada “o olmadan cennete bile girmem” demek küfüre girebilir. bu sadece işin ehemmiyetini anlatmak için verilmiş bir örnekti.
mevla bazı sevdiği kullarının “o olmadan cennete girmem” nazlanışına izin verirmiş.
ki şöyle bir durum var. eğer evlilik hali güzel çiftler birbirlerine saygı duyuyor, seviyor, ailelerine hizmeti ibadet biliyor, yuvalarına fitne girmemesi için uğraşıyor ve birbirlerini incitmiyorlarsa mevla böyle evlilikleri seviyor. evlilikleri vesilesiyle cennete girmeleri kuvvetle muhtemeldir. tabi en doğrusunu mevla bilir.
gözlemlerin neticesinde erkekler “düzenim olsun” diye, kadınlar ise “kendi evi, kendi düzenini kurmak”, “ romantik beklentiler”, “ yalnız kalmamak”, “baba evindeki baskıdan kaçmak”, “maddi olanaklar” yahut günümüzde evlilik üzerine gösteriş çok fazla düğünler, nişanlar, sözler, takılan altınlar, evlilik sonrası yemekler vb konularda gösteriş mecralarında eksik kalmamak için insanlar evliliği tercih ediyorlar. tabi bu saydıklarım arasında eksiklerim muhakkak vardır.
vemiz olarak düşününce ki biraz hayalperest de düşünüyorum sanırım.
hayatı biraz tecrübe edince gerçekten bütün samimiyetsizliklerin, çıkar ilişkilerinin, gıybetin, dedikodunun, hasetin, küfürün, yalanın, ye kürküm ye’cilerin içerisinde ayakta kalmak çok zor. şu hayatı gönlüyle yaşamak isteyenlerin illa ki bir noktada kendi dünyasını kurması gerekiyor. bu dünyada da tek başına olmak, mücadele etmek gerçekten zor.
kendi çıkarlarını düşünmeden, yalansız, güven ve sadakat üzerine inşa edilmiş muhabbet haliyle bu dünyada yaşlanabileceğin yoldaş, arkadaş, dost, gönüldaş, iki cihanda da kol kola yürüyebileceğin “o olmadan cennete dahi girmem” diyebileceğin bir gönül ehliyle benden bize geçebilmektir bence evlilik.
not: bu arada “o olmadan cennete bile girmem” demek küfüre girebilir. bu sadece işin ehemmiyetini anlatmak için verilmiş bir örnekti.
mevla bazı sevdiği kullarının “o olmadan cennete girmem” nazlanışına izin verirmiş.
ki şöyle bir durum var. eğer evlilik hali güzel çiftler birbirlerine saygı duyuyor, seviyor, ailelerine hizmeti ibadet biliyor, yuvalarına fitne girmemesi için uğraşıyor ve birbirlerini incitmiyorlarsa mevla böyle evlilikleri seviyor. evlilikleri vesilesiyle cennete girmeleri kuvvetle muhtemeldir. tabi en doğrusunu mevla bilir.
devamını gör...