tanrı bilir, kaç kez yatağıma yatıp bir daha uyanmamayı dilemiş, sabahları gözlerimi açıp güneşi yeniden karşımda görünce de kederlenmişimdir. çatlak biri olsaydım, mutsuzluğum için havayı, bir tanıdığı ya da kişisel bir hayal kırıklığını bahane ederdim ve böylece bu dayanılmaz yük tümden benim üzerimde kalmazdı. ama ne yazık ki, bunu tüm ağırlığıyla üzerimde hissediyorum! kendi kederimin tüm sorumlusu benim, öyle değil mi? gerçekten tüm kederim, kalbimden kaynaklanıyor. tıpkı eskiden tüm neşelerimin kaynağı olduğu gibi.

ben, bir zamanlar çok mutlu olan, attığı her adımda önünde cennetin açıldığını hisseden ve kalbi tüm dünyaya açık olan insan mıyım? artık o kalp öldü.. içinde hiçbir duygu yok. gözlerim kurudu. gözyaşlarımla tazelenmeyen duygularım, artık sadece zihnimi kemiriyor.


genç werther'in acıları - goethe
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"kitap alıntıları" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim