aklından çıkmayan kitap alıntıları

senle ben acıdan bir dağız
sen ve ben, bu dünyada bir daha karşılaşmayacağız.

aile dediğin nedir?
bir soyadının önünde dizilmiş 5 kişi!

duymam ki zaten kimseyi
onu duyduğum gibi

üstte mavi gök delinmedikçe, altta yağız yer yarılmadıkça, türk budunu, ilini töresini kim bozabilir?

“canavarlarla savaşan kişi dikkat etmelidir; ki kendisi de canavara dönüşmesin. çünkü uzun süre uçuruma bakarsan, uçurum da sana bakar.”

acının doruklarını yaşadım ve daha fazla acıya dayanamam.

“ben konuşsaydım, size konuşmanın nasıl bir şey olduğunu anlatırdım. ben konuşmayı hep bir şeylere benzetirim. konuşmak, pazar sabahı altı buçukta uyandıktan sonra, o günü pazartesi sandığınız için kalkıp okula gitmeye hazırlanırken, tatil olduğunu fark edip tekrar uyumaya benzer. konuşmak, yolda giderken bir köpeğin sizi çok sevip peşinize takılmasına benzer. konuşmak, çayınız çok sıcak diye annenizin birazını döküp üstüne soğuk su eklemesine benzer.
konuşmak, çok sevdiğiniz bir şeyi, tokanızı ya da terliğinizi ya da kalem kutunuzu bir türlü bulamadıktan sonra, onu kaybettiğinizi düşünmeye başladığınız sırada, koltuğun altında görmeye benzer. konuşmak, bir bebeğin eliyle parmağınızı tutmasına benzer. konuşmak, çilek reçeline benzer. ben konuşsaydım, bunları anlatırdım size. böylece, konuşmanın neye benzediğini anlardınız belki. ben konuşsaydım, ağzımdan çıkan her şeye dikkat ederdim. çünkü konuşmanın ne kadar değerli olduğunu bilirdim. ben konuşsaydım, kendimi anlatmaya çalışırdım. beni anlamanızı isterdim. ama bu imkânsız, değil mi? ben konuşsaydım, susardım.”

"çay, erdem sahibi bir insan gibidir. hakiki erdem sahibi olan insanların lekeleyemezsiniz."