normal sözlük yazarlarının karalama defteri

özlemenin ne olduğu konusunda belli bir fikir beyan etmenin de gereksiz olduğunu düşünüyorum bu ara. çoğu zaman sabun köpüğüyken, bazı zamanlarsa iskenderun döneri benim için. ne kadar geç o kadar iyi, ne kadar sıcak o kadar iyi... ne kadar kaliteli o kadar iyi.
galiba özlenen hususunda, kaliteli bir insan olması gibi bir kibre de sahip bir bünyem olmasından dolayı, saçma bir sabun köpüğüne evriliyor özlem çoğu zaman bende... .
yok yok. açık olmadı bu tanım... yani özlediğim kişinin de kaliteli bir birey olması gerekiyor iskenderun dönerivari özleyebilmem için, yoksa hep sabun köpüğü, hep kayıp gidiyor his ellerimden.

gece vakti açlık ve özlem fikrinin bileşiminden meydana geldi bu saçma karalamalarım... zira resme yöneltsem, sarı bi hummer jeep, sarı greyderleri ve sarı ceketiyle bir sonbahar sabahı resmederdim onu sürreal. ben hariç kimse, tuvalde anlamazdı bir sarı hummer, bir sarı ceket ve bir sarı greyder olduğunu... anlaşılabileceği tek nokta, olsa olsa sabahın ilk ışıkları ve duman görüntüsü olurdu. zaten o dumanın da hummerdan mı yoksa sabah çiğinden mi geldiği de anlaşılmazdı...
ne sarı tarzıdır, ne de greyder lakin aklımın diplerinde böyle garip bir halin var ki namüsait, her pazar sabahı, o ormanda yolda kalıyorsun çaresiz... bense gece 2 buçuk iskenderun döneri gömmüşüm, mışıl mışıl uyuyorum..
sana iyi yolculuklar sabun köpüğüm...