normal sözlük yazarlarının karalama defteri

zamanla insan önemini yitirdikçe, kendini var etmenin bir yolunu ararmış bunu da etrafındakilere zarar vererek.. büyük yıkımlar yaratarak "ben burdayım!" anlamında kendisini gösterirmiş... herkes beni sevsin diye birine başka bir şey, başka birine ise bambaşka bir şey söyleyerek güven toplar, kendisini var hisseder ve mutlu olurmuş. zamanla kendisine aşık olur ve en iyisinin kendisinin olduğunu düşünür ve bunu, yaptıklarını herkes farketsin diye böbürlenir, mutlu olurmuş... en zengin o olmak ister, en iyi, en akıllı, en kurnaz... ve en çok sevilen, bilinen... bunlar için; yalanlar söyler, hırsızlık yapar, hak yer, kötüyü kollar, iyileri ezermiş... tüm istedikleri olmuş... kendisini mükemmel bir varlık ve herkesten üstün sanıp o pis ağzı ile sırıtırmış... ama yaşadığı tüm yaşam boyunca unuttuğu bir şey varmış... ölüm.. çoğu insan ölünce huzura kavuşur iken o en kötü son ile karşılaşmış... var olmak isterken yok olmak..