papatya

şöyle bir hikayesi de var;

osmanlı zamanında iki asker, papaza not ulaştırmak için yunan adalarından birine giderler.
papazın evine gelir kapıyı çalarlar, papazın karısı kapıyı açar.
papaza not getirdiklerini ve kendisiyle görüşmel istediklerini belirtirler.
karısı; papazın o an müsait olmadığını, içerde bir toplantıda olduğunu ama isterlerse bahçede bekleyebileceklerini söyler.
askerler bahçeye geçer ve papazın karısıyla, havadan sudan sohbet etmeye başlarlar. sonra kadına adını sorarlar.

kadın; yerdeki bir çiçeği gösterek "papaz’ın karısının ismi ile şu gördüğünüz çiçeğin ismi aynıdır" der.

yunanca "papadia", papaz’ın karısı anlamındadır. askerler ise olayı tersinden okurlar ve yerdeki çiçeğin isminin, papaz’ın karısı anlamında kullanılan "papadia" olduğunu düşünürler ve gülerler.

oysa kadın, kendi isminin "marguerita" olduğunu vurgulamak istemektedir. neredeyse bütün batı dillerinde "marguerita" olarak bilinen bizim «papadia» o gün bugündür, "papatya" olarak dilimizde hayatını sürdürmektedir.